Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Αρκετά σε ανέχτηκα...

¨Αρκετά σε ανέχτηκα...¨
Τάδε έφη, λένε, ο Βενιζέλος στον Λοβέρδο, όταν ο δεύτερος ανακοίνωσε την ίδρυση της πολιτικής κίνησης ΡΙ.Κ.Σ.Σ.Υ.
Και ξαφνικά ταυτίστηκα με τον Βαγγελάκη. Και ξαφνικά σκέφτηκα ότι αυτήν την ατάκα θα μπορούσα να την έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές στο παρελθόν-και στο παρόν μη σου πω- ,αλλά ατυχώς δεν το έκανα.
Και μη νομίζεις ότι δεν έπεσε ποτέ αυτή η ριμάδα η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι μου...
Και μη πιστέψεις ότι δεν πέρασαν από τη ζωή μου άνθρωποι που τέντωσαν και έσπασαν το σχοινί μου...
Αντιθέτως...
 
Απλά τότε δεν ήμουν ετοιμόλογη, απλά τότε δεν ήμουν ετοιμοπόλεμη, απλά τότε δεν ύψωσα εγκαίρως το χέρι να ορίσω τα όριά μου, δεν άνοιξα την πόρτα μου να υποδείξω τον...δρόμο τον αγύριστο...!
 
Κάποιους ανθρώπους τους ανέχεσαι επειδή νομίζεις ότι δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς. Κάποιους ανθρώπους τους ανέχεσαι επειδή έτσι σε μεγάλωσαν να κάνεις, έτσι νόμιζες ότι έπρεπες να κάνεις. Κάποιους ανθρώπους τους ανέχεσαι επειδή ελπίζεις ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν. 
Κάποιους ανθρώπους τους ανέχεσαι χωρίς επειδή... Επειδή έτσι...
 
Κάποιες καταστάσεις, πάλι, τις ανέχεσαι γιατί έχεις ανάγκη. Δε θέλεις να χάσεις τη δουλειά σου, δεν σε παίρνει να τη χάσεις, δεν θέλεις να...να...να... Και μένεις εκεί, να ανέχεσαι στωικά τα πάντα. Να σε πληγώνουν, να σε εκφοβίζουν, να σε κάνουν να κλαις, να ξυπνάς δυστυχισμένη και να κοιμάσαι πιο δυστυχισμένη.
 
Και μετά, ήρθαν οι μέλισσες.
Και μετά, όλα θόλωσαν.
Και μετά, εκεί που κανείς δεν το περίμενε -ούτε καν εσύ- βγάζεις την κόκκινη κάρτα.
 
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η στιγμή. Η στιγμή που αλλάζουν οι ρόλοι. Που εκεί που εσύ ήσουν αυτή που κοιτούσες στωικά, τώρα το κάνουν οι άλλοι. Βλέπεις έναν τρόμο στα μάτια τους, ένα ¨γιατί¨ που αιωρείται παντού κι εσύ δεν έχεις καμία πρόθεση να το απαντήσεις. Χωρίς επειδή ξανά...
 
Και σε όποιον αρέσει...
 
Αρκετά σε ανέχτηκα...
 
Ένα ¨αρκετά¨  που είμαι πια σε θέση να το ορίσω...
 
Με αγάπη,
Βίλυ




Δεν υπάρχουν σχόλια: