Όνειρα σου τραγουδάω...
Ήταν ένα ακόμα "προσεχώς" στο facebook: "Σε λίγο στο moirasou.org: ¨Λίγο πριν
κοιμηθω...¨. (Υ.Γ. Όσοι δεν προλάβετε να το διαβάσετε σήμερα, δεν
πειράζει. Κι αύριο μέρα είναι...)".
Και εκεί που έγραφα το "λίγο πριν κοιμηθώ...", κοιμήθηκα. Και τελικά, δεν το ανέβασα. Είπα, λοιπόν, να επανορθώσω σήμερα.
Όταν κοιμάσαι το βράδυ με τον άνθρωπό σου στο ίδιο κρεβάτι, δεν σου απομένει χρόνος για σκέψεις. Η ανάσα του, το ζεστό του σώμα, η σφιχτή αγκαλιά του, το χάδι του... Πού χρόνος για σκέψεις, για απολογισμούς, για αποφάσεις, για συν και πλην, για...αν έκανα εκείνο, αν δεν έκανα το άλλο, για...
Ένα τρυφερό φιλί θα σε νανουρίσει, ένα χέρι θα γλιστρήσει σιγανά στο σώμα σου, ένα...όνειρα γλυκά θα ζεστάνει το ¨είναι¨ σου και η μέρα θα τελειώσει όμορφα, όπως κι αν εξελίχθηκε.
Τί συμβαίνει, όμως, όταν ξαπλώνεις μόνος σου; Όταν οι σκέψεις θρονιάζονται ¨ετσιθελικά¨ στο μαξιλάρι σου; Όταν θυμάσαι για ακόμα μια φορά αυτό που σου έλεγε η μαμά σου, ότι τη νύχτα η ώρα είναι, λες και δεν έχει μόνο 60 λεπτά;
Υπό το ¨φως¨ της νύχτας -ναι η νύχτα έχει το δικό της φως- όλα μοιάζουν αλλιώς. Όλα μεγενθύνονται: η μοναξιά, ο φόβος, η ανασφάλεια, τα γιατί.
Όταν τα έχεις καλά με τη συνείδησή σου, κοιμάσαι ήσυχη, θυμάμαι να μου λένε.
Τα έχω. Τι γίνεται όταν αυτή δεν τα έχει καλά μαζί σου;
Κι επειδή της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελά, κάπου εδώ σταματάω.
Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά.
Με αγάπη,
Βίλυ
Και εκεί που έγραφα το "λίγο πριν κοιμηθώ...", κοιμήθηκα. Και τελικά, δεν το ανέβασα. Είπα, λοιπόν, να επανορθώσω σήμερα.
Όταν κοιμάσαι το βράδυ με τον άνθρωπό σου στο ίδιο κρεβάτι, δεν σου απομένει χρόνος για σκέψεις. Η ανάσα του, το ζεστό του σώμα, η σφιχτή αγκαλιά του, το χάδι του... Πού χρόνος για σκέψεις, για απολογισμούς, για αποφάσεις, για συν και πλην, για...αν έκανα εκείνο, αν δεν έκανα το άλλο, για...
Ένα τρυφερό φιλί θα σε νανουρίσει, ένα χέρι θα γλιστρήσει σιγανά στο σώμα σου, ένα...όνειρα γλυκά θα ζεστάνει το ¨είναι¨ σου και η μέρα θα τελειώσει όμορφα, όπως κι αν εξελίχθηκε.
Τί συμβαίνει, όμως, όταν ξαπλώνεις μόνος σου; Όταν οι σκέψεις θρονιάζονται ¨ετσιθελικά¨ στο μαξιλάρι σου; Όταν θυμάσαι για ακόμα μια φορά αυτό που σου έλεγε η μαμά σου, ότι τη νύχτα η ώρα είναι, λες και δεν έχει μόνο 60 λεπτά;
Υπό το ¨φως¨ της νύχτας -ναι η νύχτα έχει το δικό της φως- όλα μοιάζουν αλλιώς. Όλα μεγενθύνονται: η μοναξιά, ο φόβος, η ανασφάλεια, τα γιατί.
Όταν τα έχεις καλά με τη συνείδησή σου, κοιμάσαι ήσυχη, θυμάμαι να μου λένε.
Τα έχω. Τι γίνεται όταν αυτή δεν τα έχει καλά μαζί σου;
Κι επειδή της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελά, κάπου εδώ σταματάω.
Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά.
Με αγάπη,
Βίλυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου