Το βλέμμα του...έρωτα!

Από το βιβλίο Να σου πω μια ιστορία του Χόρχε Μπουκάϊ

 

Ο βασιλιάς ήταν ερωτευμένος με την Σαμπρίνα, μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής που την έκανε τελευταία του γυναίκα.

Ένα απόγευμα, ενώ ο βασιλιάς έλειπε στο κυνήγι, ήρθε ένας αγγελιοφόρος να ειδοποιήσει ότι η μητέρα της Σαμπρίνας ήταν άρρωστη. Ο βασιλιάς τής είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιεί την προσωπική του άμαξα, κι αν παραβίαζε την εντολή του θα το πλήρωνε με το κεφάλι της. Ωστόσο, η Σαμπρίνα μπήκε στην άμαξα κι έτρεξε στο πλευρό της μητέρας της. 

Όταν γύρισε ο βασιλιάς έμαθε τα καθέκαστα. 

"Μα δεν είναι θαυμάσιο;" είπε. "Αυτό είναι αληθινή αγάπη της κόρης προς την μητέρα. Δεν την ένοιαξε να διακινδυνεύσει το κεφάλι της για να φροντίσει τη μητέρα της. Είναι υπέροχη!"

Την άλλη μέρα, ενώ η Σαμπρίνα καθόταν στον κήπο του παλατιού κι έτρωγε φρούτα, ήρθε ο βασιλιάς. Τον χαιρέτησε και μετά δάγκωσε το τελευταίο ροδάκινο που είχε το καλάθι. 

"Φαίνονται γλυκά!" είπε ο βασιλιάς. 

"Πράγματι" είπε η βασίλισσα. Και απλώνοντας το χέρι της, έδωσε στον αγαπημένο της το τελευταίο ροδάκινο. 

"Πόσο με αγαπάει!" σχολίασε μετά ο βασιλιάς. "Στερήθηκε την απόλαυσή της για να μου δώσει εμένα το τελευταίο ροδάκινο του καλαθιού. Δεν είναι καταπληκτική;"

Πέρασαν ορισμένα χρόνια και -ποιός ξέρει γιατί- ο έρωτας και το πάθος έσβησαν από την καρδιά του βασιλιά. 

Καθόταν μαζί με ένα στενό του φίλο και του έλεγε:

"Ποτέ δεν φέρθηκε σαν βασίλισσα. Μια φορά, μάλιστα, παράκουσε τη διαταγή μου να μη χρησιμοποιήσει τη βασιλική άμαξα, και θυμάμαι μια μέρα που μου έδωσε να φάω ένα δαγκωμένο φρούτο".

Συμπέρασμα;

Αν ό,τι βλέπεις ταιριάζει "γάντι" με την πραγματικότητα που περισσότερο σε βολεύει...

...τότε μην πιστεύεις στα μάτια σου!