Η ηθοποιός Αρετή Αγγέλου μιλάει για τη νέα της ζωή στη Γερμανία

Με την Αρετή γνωριστήκαμε στα πλαίσια μιας συνέντευξης που θα μου παραχωρούσε για τη στήλη μου Casting στο περιοδικό Επιλογές της εφημερίδας Μακεδονία. Ήπιαμε καφέ στο Del Arte πάνω από το Βασιλικό Θέατρο, αφού πρώτα κλείσαμε ραντεβού για την επόμενη κιόλας μέρα στο στρατόπεδο Κόδρα για τη φωτογράφησή της. Απόφοιτη από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος, είχε μέχρι τότε κρατήσει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πολλές τηλεοπτικές σειρές ενώ στο παλμαρέ της είχε να επιδείξει ουκ ολίγους θεατρικούς ρόλους. Σε μια εποχή που όλοι οι ηθοποιοί κατέβαιναν στην Αθήνα για να δοκιμάσουν την τύχη τους, εκείνη επέστρεφε από την πρωτεύουσα, αποφασισμένη να διεκδικήσει έναν σαφώς καλύτερο τρόπο ζωής, με θέα τον Θερμαϊκό.

Μέχρι τη στιγμή που στον λογαριασμό της στο facebook διάβασα το παρακάτω: «Αυτοεξορία…η μόνη σωτηρία» και αντιλήφθηκα ότι το ανήσυχο πνεύμα της ακολουθούσε αυτήν την φορά άλλα μονοπάτια.

Η Αρετή μαζί με την οικογένειά της αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στη Γερμανία, από όπου και δίνει απάντηση στα εύλογα ερωτήματά μας. 

                                                                                             Από την κινηματογραφική ταινία,
                                                                                                         το Μήλον της Έριδος

 Πώς προέκυψε η Γερμανία στη ζωή σου; Επιλογή, αναγκαιότητα, η μόνη σωτηρία;     

 Πως να απαντήσει ένας άνθρωπος σε αυτό? Μάλλον και τα τρία! Σίγουρα όλα ξεκινάνε από την αναγκαιότητα! Αισθάνθηκα την ανάγκη να συνεχίσω να μπορώ να προσφέρω σαν άνθρωπος, αλλά κυρίως σαν μάνα πια, όλα τα εφόδια που χρειάζονται και την ποιότητα ζωής που έμαθα να ζω, στο παιδί μου πάνω από όλα αλλά και στην οικογένεια μου. Αυτό πια δεν μπορούσα να το κάνω εκεί. Το πάλεψα 2 χρόνια αφότου γέννησα τον γιο μου. Οι πόρτες του θεάτρου υπό την νέα διοίκηση (που παρόλα αυτά συνεχίζω και εκτιμώ βαθύτατα και θεωρώ ότι κάνει εξαιρετική δουλειά) ήταν δυστυχώς κλειστές για μένα μετά την γέννηση του παιδιού μου. Μην με ρωτήσεις γιατί... δεν ξέρω να σου απαντήσω. Συγχρόνως ο σύζυγος μου αντιμετώπιζε τον δικό του Γολγοθά όπως χιλιάδες κόσμος αυτή τη στιγμή εκεί. Έτσι ξεκίνησε από αναγκαιότητα. Η άρνηση μου ήταν κατηγορηματική στην αρχή ειδικά για μια χώρα την οποία στο μυαλό μου είχα ως ότι πιο μισητό και αποκρουστικό μπορείς να μου προτείνεις! Επίσης δεν είχα εγώ στο περιβάλλον μου, οικογενειακό και φιλικό, ποτέ κάποιον που να έφυγε μετανάστης στην Γερμανία και ίσως ακόμα κάποτε να ήμουν από αυτούς που τους μετανάστες τους αντιμετώπιζαν σαν Λαζογερμανούς και τους σνόμπαραν! Πολύ γρήγορα όμως αρχίζοντας να ενημερώνομαι και να διαβάζω για τις συνθήκες ζωής εδώ και την ποιότητα άρχισε να γίνεται για μένα... η μόνη σωτήρια! Σήμερα αν με ρωτάς μετά από 5 μήνες, είμαι εδώ από επιλογή και είμαι πολύ περήφανη με την επιλογή μου! Άλλωστε δεν αισθάνομαι τύψεις... Εγκατέλειψα την χώρα μου πολύ μετά που με είχε εγκαταλείψει εκείνη.

Η ζωή στη Γερμανία

 Τι θα έλεγες στους Έλληνες που σκέφτονται πολύ σοβαρά να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου και να ξενιτευτούν; Μήπως δεν είναι όλα και έξω τόσο αγγελικά πλασμένα όσο τα φαντάζονται;

 Φυσικά και δεν είναι αγγελικά πλασμένα!!!! Συγκριτικά με το παλιό κύμα μετανάστευσης τώρα τα πράγματα στην εργασία είναι πολύ πιο δύσκολα. Οι δουλειές και εδώ είναι πολύ λιγότερες (αλλά υπάρχουν!) και οι μισθοί είναι πολύ χαμηλά πια και εδώ, αν μιλάμε για απλούς εργάτες! Ζητάνε να ξέρεις την γλώσσα για να βρεις εύκολα δουλειά! Αλλά αν έχεις κάποιο πτυχίο σίγουρα πληρώνεσαι καλά γι αυτό! Εδώ αυτά εκτιμώνται!!! Αν λοιπόν δεν έχεις μια "πισινή" για το ξεκίνημα θα δυσκολευτείς σίγουρα! Σπίτι σου νοικιάζουν μετά από ένα τρίμηνο εργασίας για να είναι σίγουροι ότι είσαι πια μόνιμα εγκαταστημενος εδώ και εργάζεσαι σταθερά. Οπότε χρειάζεται σε όλους ένα διάστημα δύσκολης προσαρμογής και αναζήτησης αλλά νομίζω ότι όποιος θα το ξεκινήσει αυτό θετικά, μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει. Τα καλά συγκριτικά με παλιά είναι ότι τώρα υπάρχει το internet, το skype και οι αποστάσεις εκμηδενίζονται! Είναι πολύ διαφορετικό να μπορείς να βλέπεις τους δικούς σου κάθε μέρα και να βλέπουν κι εκείνοι ότι εκεί που έχεις πάει είσαι καλά, πιο καλά από πριν, χαμογελάς και είσαι ευτυχισμένος! Γι αυτούς που μένουν πίσω πάντα θα είσαι το ξενιτεμένο τους που ξεσπιτώθηκε για μια καλύτερη ζωή! Αν σε βλέπουν όμως και καταλαβαίνουν ότι το έχεις πετύχει (έστω και με δυσκολίες στην αρχή) αυτό ανακουφίζει ολονών τον πόνο! Και με τα αεροπλάνα πια (ειδικά με τις low cost εταιρείες ) σάλταρες για μια αγκαλιά??? Σε 2μιση ώρες μπορείς να την έχεις!!!

Αν πρέπει τώρα να δώσω συμβουλές σε αυτούς που το σκέφτονται... η μόνη είναι θετική ενέργεια!!! Ας οπλιστούν με πολύ από δαύτη και με ότι άλλα εφόδια έχουν (πτυχία, γλώσσες (αν δεν την ξέρουν ας κάνουν ταχύρρυθμα η ας μάθουν τα βασικά έστω μέσω internet), υπομονή και σίγουρα το αποτέλεσμα θα τους ανταμείψει!

Η ηθοποιός Αρετή ανήκει στο παρελθόν; Δεν σε φαντάζεσαι ξανά στη σκηνή;

 Τι μου θύμισες τώρα!!! Η ηθοποιός Αρετή. Πάει καιρός ξέρεις που δεν έχω επαφές με τους ανθρώπους του "σιναφιού" μου και έχω ξεχάσει πως είναι να με ρωτάει κάποιος για την ηθοποιό Αρετή και το πως αισθάνεται εκείνη!!! Δεν ξέρω να σου απαντήσω αν ανήκει στο παρελθόν και σίγουρα δεν είμαι έτοιμη να της γράψω τον επικήδειο! Μπορεί όμως κάποια στιγμή να χρειαστεί να το κάνω. Αυτό το έχω σκεφτεί πριν πάρω την απόφαση να έρθω εδώ. Ξέρεις είναι πάρα πολύ δύσκολο να μάθεις να μιλάς μια ξένη γλώσσα πόσο μάλλον να την ερμηνεύεις. Ελπίζω ίσως να φτάσω κάποια στιγμή σε αυτό το επίπεδο και να δοκιμάσω να δείξω στους Γερμανούς λίγη από την δική μου εικόνα για το ελληνικό θέατρο! Αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω! Σίγουρα όμως, σύντομα ελπίζω, θα ανακαλύψω και άλλους τρόπους για να εκφραστώ και να αισθάνομαι πλήρης και σε αυτό το κομμάτι εδώ.

 Ποια συναισθήματα πρωταγωνιστούν μέσα σου; Ελπίδα για μια νέα ζωή, θυμός που δεν σου «επέτρεψαν» να μεγαλώσεις το παιδί σου στην πατρίδα σου, νοσταλγία για την Ελλάδα, τι;

 Όχι γι αυτό σου είπα από την αρχή. Από την στιγμή που πήρα την απόφαση κυριαρχεί μόνο η ελπίδα για μια καινούργια ζωή!!! Δεν νοστάλγησα τόσο καιρό καθόλου την Ελλάδα. Κοίταξα να απολαύσω την ζωή μου εδώ! Ζούμε όμορφα, αξιοπρεπώς και αυτό που λέμε "ευρωπαϊκά". Ζω σε ένα μικρό χωριό στα προάστια μιας σχετικά μεγάλης πόλης, σε μια σοφίτα, βλέπω ατελείωτο πράσινο και λουλούδια, αναπνέω καθαρό αέρα (ακόμα και με απόσταση 15 χιλιόμετρα από τα εργοστάσια!) κάνω βόλτες με το ποδήλατο μου, πηγαίνω το παιδί μου σε έναν πανέμορφο παιδικό σταθμό με τεράστια αυλή όπου μπορεί να περάσει υπέροχα και με δασκάλες που με ρώτησαν ότι μπορείς να φανταστείς πριν τον αναλάβουν για να ξέρουν τι του αρέσει και τι όχι, έμαθαν εκείνες ελληνικές λέξεις για να μπορούν να συνεννοηθούν μαζί του και τα σαββατοκύριακα κάνουμε πικ νικ δίπλα σε λίμνες και ποτάμια, μαζευόμαστε με φίλους στο σπίτι τρώμε και γελάμε! Τι να μου λείψει? Θυμό όμως έχω! Για το πως κατάντησαν την Ελλάδα μας που συνεχίζω φυσικά και την πονάω και με νοιάζει ακόμα περισσότερο αφού είναι άνθρωποι που αγαπώ εκεί και δυστυχούν. Αλλά και για το ότι κάποιοι λίγοι φταίνε για τον διασυρμό όλων μας εδώ έξω και βρίσκομαι αντιμέτωπη συχνά με την ανάγκη να υποστηρίξω τον απλό Έλληνα που έφαγε μεν (για να λέμε και την αλήθεια όλοι κάπου γλιτώσαμε έναν φόρο) αλλά δεν φταίει αυτός για την απίστευτη κατάσταση που βιώνουμε αυτή τη στιγμή και σίγουρα δεν χόρτασε.

Ελλάδα-Γερμανία σημειώσατε….1, 2. ή Χ; Τι θα κάνεις την πρώτη μέρα που θα επιστρέψεις Θεσσαλονίκη;

 Πάντα η Ελλάδα θα έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου! Αν είναι δυνατόν! Δεν πρόκειται να γίνω ποτέ Γερμανίδα επειδή ζω εδώ και εκτιμώ τον τρόπο ζωής τους. Αλλά εμενα μου πήγε πολύ αυτή η χώρα! Ήμουν πάντα άνθρωπος ήρεμος, που του άρεσε η σπιτική ζωή και οι παρέες! Ήμουν άνθρωπος που πάντα σεβόταν τις ώρες της κοινής ησυχίας και δεν μου αρεσε να επιβάλω σε κανέναν την βαβούρα μου! Ήμουν άνθρωπος πολύ οργανωτικός και απαιτούσα πολλές φορές και από τους άλλους να είναι έτσι! Ήθελα να πηγαίνω σε μια υπηρεσία και ο κάθε άνθρωπος να κάνει σωστά την δουλειά του όποια και αν είναι αυτή με ευγένεια και σεβασμό. Ήθελα να αισθάνομαι ασφαλής και το παιδί μου να μπορεί ακόμα να παίξει στους δρόμους όπως κάποτε εγώ. Δυστυχώς -και αυτό είναι το μόνο που μου προκαλεί θλίψη- αυτά τα πράγματα έπρεπε να φύγω 2000 χιλιόμετρα μακρυά για να τα έχω. Και τα εκτιμώ! 

Αλλά πάντα θα εύχομαι να μπορούσα να τα έχω εκεί. Μαζί με όλα τα άλλα όμορφα που έχει η Ελλάδα μας!!! 

Τώρα για αυτό που με ρωτάς για την επιστροφή... Αν εννοείς για μόνιμη επιστροφή πρέπει να σου πω ότι εμείς ήρθαμε για να μείνουμε! Όχι για να μαζέψουμε κάποια λεφτά και να γυρίσουμε! Ήρθαμε για όλα αυτά που σου είπα παραπάνω και αφού τα βρήκαμε και αν συνεχίσουν τα πράγματα να είναι έτσι θα παραμείνουμε εδώ. Σε λίγες μέρες όμως θα έρθω για ένα μήνα στην Θεσσαλονίκη! Το πρώτο πράγμα λοιπόν που θα κάνω αφού αγκαλιάσω σφιχτά τους ανθρώπους που αγαπώ (είναι το μόνο που δεν έχει καταφέρει ακόμα να καλύψει το internet!!!) θα πάω στην θάλασσα θα βουτήξω και μετά θα παραγγείλω έναν φραπέ!!! Είναι τρομερό να μην μπορείς να βγεις για έναν φραπέ (όλοι εδώ πίνουν fredo και εγώ τον απεχθάνομαι!!!) Τόσο απλά!

                                                                                    Η Αρετή και ο Σάκης σήμερα κλείνουν 
                                                                                                                                   3 χρόνια γάμου.

 

Υ.Γ. Η σημερινή ανάρτηση στο moirasou.org είναι αδιαμφισβήτητα η πιο διδακτική μέχρι σήμερα. Ευχαριστώ θερμά την Αρετή που μοιράστηκε μαζί μας το βίωμά της και την εμπειρία της από τη μετανάστευσή της στη Γερμανία. Από την Ελλάδα της στέλνουμε τις θερμότερες ευχές μας για "Βίον Ανθόσπαρτον" καθώς σήμερα έχει επέτειο γάμου με τον φύλακα άγγελό της, τον Σάκη. Να χαίρεστε τον γιο σας και να τον κάνετε τόσο δυνατό όσο έχετε αποδείξει ότι είστε εσείς!!!!