Όσα δε φτάνει η αλεπού…

Προειδοποίηση: Το κείμενο που ακολουθεί δεν «έχει τρόπους», δεν είναι…εκλεπτυσμένο.

Παρακαλούνται όσοι «έχουν την μύγα», απλά να μην το διαβάσουν.

Υπάρχουν άνθρωποι που στην κριτική είναι «μανούλες». Εξάλλου, θα το πω ακριβώς όπως το λένε, και ζητώ…άφεση αμαρτιών: «Η άποψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα. Όλοι έχουν και από μια». Αυτές οι «μανούλες», λοιπόν, περιμένουν πώς και πώς να πουν τη γνώμη τους, να ασκήσουν την κριτική τους και με αυτόν τον παρασιτικό τρόπο να ζήσουν μέσα από τη δική σου ζωή. Δε θα ξεχάσω αυτό που κάποτε κάποιος είπε: «Εκείνοι που δεν έκαναν τίποτε, κατηγορούν τους άλλους γιατί δεν τα έκαναν όλα».

Θα σε πει τεμπέλη, αυτός που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του…

Θα σε πει ευθυνόφοβο, αυτός που δεν έχει πάρει ποτέ καμία ευθύνη, είτε γιατί δεν μπόρεσε, είτε γιατί είχε πλάτες και έπαιρναν άλλοι για αυτόν…

Θα σε πει λιποτάχτη, αυτός που δεν χρειάστηκε ποτέ να δώσει μια προσωπική μάχη.

Μα γιατί να μην θυμάμαι και ποιος είπε ότι όταν κάποιος σε κατηγορεί ότι κάνεις μόνο ό,τι θέλεις εσύ, συνήθως εννοεί ότι δεν κάνεις ό,τι θέλει αυτός;

Θέλει «κότσια» να δεχθείς την καλόπιστη κριτική. Δεν θα υποστηρίξω ότι μου είναι εύκολο, ούτε καν αυτό. Θέλω να τα έχω κάνει όλα σωστά, θέλω να μη δίνω σε κανέναν δικαίωμα να με επιπλήξει για κάτι, θέλω να ΜΠΟΡΩ, θέλω να μην «πέφτω» ποτέ για να μη μπορεί κανείς να με πατήσει και να στρίψει το πόδι του, λες και είμαι αποτσίγαρο, με αυτήν την χαρακτηριστικά αηδιαστική κίνηση. Θέλω αλλά δεν μπορώ πάντα.

Κι αν θέλει «κότσια» για να δεχθείς την καλόπιστη κριτική, τι ακριβώς θέλει για να δεχθείς την κακόπιστη; Ή για να το θέσω πιο σωστά, γιατί να μπω καν σε αυτήν τη διαδικασία;

Όταν κάποιος ασκεί κριτική πίσω από τη πλάτη σου, δύο τα ενδεχόμενα: Ή έχει λερωμένη τη φωλιά του και φοβάται την απάντησή σου στην κριτική του ή είναι τόσο «λίγος» που δεν του έχει περάσει καν από το μυαλό πώς αν θέλεις να το παίξεις Θεός, οφείλεις να το παίξεις και σωστά.

Ο καθένας εξαντλεί τα περιθώρια που του δίνεις. Ούτως ή άλλως, κανείς δεν θα σε πηδήξει, αν εσύ δεν σκύψεις πρώτος. Μην επιτρέπετε σε κανέναν, λοιπόν, να «μπει στα παπούτσια» σας, πόσο μάλλον αν δεν φοράτε το ίδιο νούμερο. Δεν μπορείς, φίλε, να καταλάβεις πώς είναι να βρέχεσαι, αν μια ζωή σε είχαν μέσα στο γυάλινο κλουβί σου ή έστω κάτω από ένα καλοβαλμένο υπόστεγο. Δεν μπορείς να εκφέρεις τόσο εύκολα και αβίαστα τη γνώμη σου, αν δεν ξέρεις όλο το story, αν δεν ζήτησες καν να το μάθεις, από τη βιασύνη σου να πεις την άποψή σου, που θύμισέ μου ποιος σου την ζήτησε;

Με αγάπη,

Βίλυ

Υ.Γ. Α, και μην λησμονείτε αυτό που είπε ο Λ. Νάιζερ: "Μην ξεχνάς πως όταν δείχνεις με το δάχτυλό σου κάποιον, τα τρία σου δάχτυλα δείχνουν τον εαυτό σου".