Η Φωτεινή και τα...φώτα.

Ή αλλιώς...η φωτεινή Φωτεινή!

Την Φωτεινή τη γνώρισα το....(ούτε που θυμάμαι). Εξάλλου, κάποιες σχέσεις δεν μπορείς να τις μετρήσεις με τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια. Κάποιες σχέσεις τις ¨μετράς¨ αλλιώς, με άλλες μονάδες μέτρησης, με άλλα δεδομένα. Με τις στιγμές, με τις αναμνήσεις, με τα απίστευτα γέλια, με τα αναφιλητά (τις περισσότερες -αν όχι όλες- φορές δικά μου), με τις βόλτες, με τις εξομολογήσεις...

Η Φωτεινή ήταν η εξαίρεση στον κανόνα μου. Έναν κανόνα που εξακολουθεί να λέει ότι αν δεν συμπαθήσω κάποιον την πρώτη φορά, δεν θα τον συμπαθήσω ποτέ. Μα ποτέ... Θυμάμαι ότι, την πρώτη φορά, την είδα από...απόσταση ασφαλείας. ¨Καλέ, η Barbie περπατάει¨, σκέφτηκα. Και μετά άρχισα να σκέφτομαι όλα εκείνα τα...γνωστά σε όλους μας στερεότυπα: ¨Η χαζή ξανθιά...¨ κλπ κλπ κλπ. Ώσπου το ¨από...μακρυά¨ έγινε ¨από...κοντά¨. Και η Φωτεινή με έβαλε στη θέση μου. Τσακ-μπαμ. Με συνοπτικές διαδικασίες. H ¨Barbie¨ είχε μυαλό. Ένα μυαλό που, αρχικά, θαύμαζα. Αργότερα αγάπησα. Σήμερα, το παραδέχομαι, το ζηλεύω.

Τη Φω (όπως την αποκαλώ χαϊδευτικά) θα την έβαζα στο ¨κουτάκι¨ μου με ταμπέλα ¨ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ¨. Θα άφηνα ανοιχτό το καπάκι, βέβαια, καθώς δεν είναι καλή ιδέα να την ¨κλείσεις¨ κάπου. Ίσως επειδή είναι δεδομένο ότι, εάν την περιορίσεις, απλά την έχασες. Κι εγώ δεν θα το ρίσκαρα ποτέ αυτό...

Δεν μοιάζω με αυτό το κορίτσι. Σε κανένα επίπεδο.

Είναι fashion icon. Αν εγώ πάλι έκανα τον κόπο να ασχοληθώ με τη μόδα, θα ήμουν στην καλύτερη fashion victim.

Σκέφτεται πρώτα με το μυαλό. Σκέφτομαι πρώτα με την καρδιά.

Ξέρει πότε να εμπλέκει την καρδιά στις σκέψεις της. Δεν έχω ιδέα πότε να επιστρατεύσω τη λογική.

Όταν πρέπει να ¨φύγει¨, φεύγει. Όταν πρέπει να ¨φύγω¨, το σκέφτομαι και τρίτη και τέταρτη φορά και τελικά μένω.

Είναι ψύχραιμη. Φρικάρω.

Είναι τόσο διαφορετική από μένα. Κι όμως, μερικές φορές μου μοιάζει τόσο ίδια...! Ίσως γιατί όταν είμαστε μαζί και ζητάω τη συμβουλή της, μπαίνει στα...παπούτσια μου, για να μου τη δώσει. Δεν κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν κάνει ότι σε ακούει. Σε ακούει... Δεν κάνει ότι σε καταλαβαίνει. Σε καταλαβαίνει... Δεν ξέρει να κάνει πως σε αγαπάει. Ή σε αγαπάει ή αδιαφορεί. Εντελώς. Παντελώς. Τόσο απλά...

Πριν από λίγο καιρό, επισκέφτηκα για ακόμα μια φορά το σπίτι της. Έτσι, λίγο για να γκρινιάξω. Λίγο για να κλαφτώ, λίγο για να χαϊδευτώ. Κι ας μην με χάϊδεψε. Κι ας μην με ντάντεψε. Κι ας μου έβαλε τις φωνές, για να μπω ξανά στη θέση μου. Ε και μπήκα. Αλλά αποφάσισα να την ¨εκδικηθώ¨. Να την εκθέσω. Αυτό και κάνω, λοιπόν, με τη σημερινή μου ανάρτηση.

Πήρα το κινητό και άρχισα να φωτογραφίζω το σπίτι της. Λαθραία. Με το ¨έτσι θέλω¨. Την ώρα που εκείνη ήταν χωμένη στην μοντέρνα κουζίνα της και μου ετοίμαζε σύκα με μέλι. Γιατί, ξέχασα να σας πω, ότι εάν η Φωτεινή σε αγαπάει, σε φροντίζει. Μόνο εάν σε αγαπάει...
Οι παρακάτω εικόνες είναι ¨ντοκουμέντα¨. Της τρέλα της. Του πάθους της. Της...αρρώστιας της. Αντικείμενα που κάθε φορά που μου τα δείχνει, με χαρά μικρού παιδιού, μένω με ανοιχτό το στόμα. Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν να τα αγοράσω. Ποτέ δεν θα μπορούσα να τα φανταστώ στο δικό μου σπίτι, αλλά στο δικό της είναι τόσο ταιριαστά. Τόσο Φωτεινή... Βλέπεις, η Φωτεινή εκτός από τη συλλογή με τα πτυχία της, έχει και άλλες συλλογές. Ρίξε μια ματιά παρακάτω.


Θήκη για cd και dvd

Γάντια φούρνου.

 

Κι όμως...λάστιχο για να πλένεις το μπαλκόνι.

Χριστούγενναααα!!!!!
 

Υποτίθεται ότι καθόμουν εδώ όσο ετοίμαζε τα σύκα.

Αγγελαδίτσα

Σκούπάκι

Δες βάζο που έχει η γυναίκα...

Δεν πιστεύω να περίμενες άλλο δέντρο.

Στίφτης

Και μια κλεφτή ματιά στην ντουλάπα...

 

Αν νομίζετε ότι κατά λάθος επέλεξα να κλείσω με το φόρεμα και τα παπούτσια, είστε βαθιά γελασμένοι.  

Αν γνωρίζεις τη Φωτεινή, γνωρίζεις ότι στην ντουλάπα της θα βρεις τα πιο εκκεντρικά κομμάτια. Θα τα συνδυάσει με άλλα, πιο κλασσικά, και σε χρόνο ρεκόρ θα εμφανιστεί μπροστά σου, κλέβοντας αδιαμφισβήτητα τις εντυπώσεις, κερδίζοντας και τον πιο δύσπιστο Θωμά.

 

Εδώ κατάφερε να κερδίσει ακόμα κι εμένα...

 

Κλείνω, με τα ακόλουθο τραγούδι. Όχι τυχαία. Μόνο επειδή αν έχεις την τύχη να έχεις στη ζωή σου τη Φωτεινή, η ζωή σου γίνεται αυτόματα, θέλεις-δε θέλεις, πιο...φωτεινή.