Χορεύοντας με το τζίνι τη μελωδία του Ποτέ!

Γράφει η Δανάη Οφάκογλου

Σωστό ή Λάθος;....Κορώνα ή Γράμματα;; και πολλά άλλα τέτοιου τύπου ερωτήματα!

Τι το' θελα κι εγώ το ποτέ...κάποια μέρα θα κατέληγα στο ποτέ μη λες ποτέ, αργά ή γρήγορα!Και να σου τώρα να παίζω με τις σκέψεις ενα παιχνίδι πάρε-δώσε, ανελέητο, που δε ξέρω κι αν με οδηγεί κάπου....έτσι βρε αδερφέ για να ξέρω τι να κουβαλήσω μαζί μου, ποιό ύφος να φορέσω και ποια συναισθήματα να διαλέξω, για το μενού της ιστορίας...

Πλάθεις εικόνες, στιγμές..κάνεις σχέδια, θαρρείς και κάποιος σου υποσχέθηκε οτι το τζίνι θα εκπληρώσει τις ευχές σου...τωρα τρείς θα΄ναι οι ευχές, λιγες παραπάνω;; χμμ...απάντηση δεν έχω..ελπίζω όμως!! Μιας και μπήκα στο χορό ε ας χορέψω...

Avanti maestro

λες μέσα σου αλλά...........

Κι εκεί έρχεται η παύση..το κενό..το τίποτα!Η εξέλιξη ή δεν βιάζεται να έρθει ή κάποιος την σταμάτησε στο δρόμο και την απασχολεί έτσι απλά για να παίξει με τα δικά μου νεύρα..λες;;Κι αν ρωτήσω γιατί, είμαι σίγουρη πως απάντηση δε θα πάρω...κι αν πάρω, θα μ'αρέσει;;; Πολλά ζωτάω!Μείνε με τη απορία γλυκιά μου...ακούγεται μια φωνή.. Εσύ ήσουν αυτή που έλεγε “ποτέ”!

Τώρα κάθησε αναπαυτικά και περίμενε...περίμενε...περίμενε....

Για να σε δω τώρα..θα ξαναπείς ΠΟΤΕ;