Πού να το βάλω το πτυχίο μου;

 Γιατί, ρε, μαζί το πήραμε;

Στην αρχή θεώρησα ότι πρόκειται απλά για ένα ακόμα κακόγουστο αστείο, μέχρι τη στιγμή που θυμήθηκα ότι όντως, τα πιο σοβαρά πράγματα, λέγονται στην πλάκα.

Το Υπουργείο Οικονομικών, λέει, κρατά στα συρτάρια του Νομοσχέδιο που περιλαμβάνει εκτός των άλλων και την φορολόγηση του τίτλου σπουδών.

Ενδιαφέρον, τι λέτε κι εσείς;

Αρχικά, μου τριβελίζεις το μυαλό -το δικό μου και της οικογένειάς μου- ότι οφείλω να σπουδάσω. Με ενθαρρύνεις, μου "τάζεις" μια πιο ποιοτική ζωή, με βάζεις στο τρυπάκι σου, με βάζεις στον πειρασμό μετά το πτυχίο, να κάνω κι ένα μεταπτυχιακό και γιατί όχι κι ένα διδακτορικό να μου βρίσκεται. Πρέπει να γίνω ανταγωνιστική. Πρέπει να έχω πλούσιο βιογραφικό. Πρέπει να "οχυρωθώ". Πρέπει.

Και έρχεσαι μετά, συνάμενος-κουνάμενος (όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου) να μου ανακοινώσεις ότι θα υποχρεούμαι να δηλώσω στην Εφορία τους πανεπιστημιακούς μου τίτλους σπουδών ώστε να μπορείς να τους ορίσεις ως τεκμήριο εισοδήματός βάσει των πτυχίων που κατέχω.

Κάτσε για να καταλάβω, δηλαδή:  

Όσο πιο πολλά πτυχία έχω, τόσο μεγαλύτερο φόρο θα πληρώσω;

Και αν δεν τα δηλώσω για να αποφύγω τη φορολόγηση, θα θεωρηθώ αυτομάτως υπόδικος για ψευδή δήλωση και απόκρυψη στοιχείων;

Αυτό μου λες, κύριε Κράτος;

Αυτό;

Εγώ πάλι, έχω να σου κάνω μια αντιπρόταση και σε παρακαλώ να την εξετάσεις σοβαρά. 

Απαιτώ να με πληρώσεις, κύριε Κράτος. Ντούκου. Δεν δεχόμεθα δόσεις. Πέθαναν τα κορόιδα, Αντωνάκη... (βλ. Σαμαρά). Να ζήσουμε να τα θυμόμαστε! Εμείς, βλέπεις, πληρώσαμε τοις μετρητοίς τα νοίκια στο σπίτι που νοίκιαζα στην Αθήνα για να μπορώ να σπουδάζω στο Πάντειο. Ναι, σε εκείνο το καλοκάγαθο πανεπιστήμιο με τα οικονομικά σκάνδαλα. Μόνο που σε εκείνα τα σκάνδαλα, δεν τα φάγαμε μαζί... Να σου το θυμήσω κι αυτό. Εγώ έψαχνα καμία ξεχασμένη κονσέρβα στο ντουλάπι ενώ εσύ....εσείς... "τρώγατε" για τα καλά. Ποιος χρωστάει σε ποιον, λοιπόν; 

Έψαχνα μια ολόκληρη μέρα να βρω που είχα καταχωνιασμένο το πτυχίο μου. Στα συρτάρια του γραφείο μου; Τσουκ. Στις κούτες που γράφουν "Βίλυ" από έξω; Μπα! Κάτω από το κρεβάτι, στον αποθηκευτικό χώρο, εκεί που κρύβουμε τις κουβέρτες; Ούτε! Στον ντοσιέ με τα "προσωπικά" μου; Α.Φ.Μ., Α.Μ.Κ.Α., Α.Μ.Α. και πάει λέγοντας; Nope! Καμία τύχη! Παραιτήθηκα! Ας μην το έβρισκα! Τι να το κάνω; Αφού δεν θα το ξαναχρειαστώ. Αφού δεν θα ξανατολμήσω να το βάλω στο βιογραφικό μου. Αφού έχω ήδη αποφασίσει να το "θάψω" κι αυτό (μην τύχει και το βρει η Εφορία), εκεί σιμά με τα όνειρα που έκανα ως Κοινωνιολόγος, εκεί κοντά με τις προσδοκίες μου, εκεί δίπλα στις ψευδαισθήσεις και τα απωθημένα μου...

 Ώσπου το μάτι μου έπεσε όλως τυχαίως στη βιβλιοθήκη μου. Εκείνη με τους τόμους και τα βιβλία που κάποτε αναγκάστηκα να αποστηθίσω, προκειμένου να κορδώνομαι σήμερα ότι κάποια είμαι. Μια Κοινωνιολόγος Παντείου βεβαίως-βεβαίως...

Ώσπου παρατήρησα ότι μέσα από κάποιο από τα βιβλία κάτι εξείχε. Κάτι περίσσευε. Πλησίασα και από μέσα μου μονολόγησα: "ΕΥΡΗΚΑ". Ο τίτλος του βιβλίου; "Διαδικασίες ωρίμανσης και διευκολυντικό περιβάλλον". Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Έβαλα το πτυχίο πάλι στην ίδια θέση, χωρίς να εξέχει αυτήν τη φορά, και βάλθηκα να το ξεχάσω μια και καλή. Να το ξεχάσω, μήπως και καταφέρω και ξεχαστώ. Να το ξεχάσω, για να μην το βρει και κανένας Σαμαράς και μου ζητάει αύριο τα ρέστα...

Συμπληρωματικά, ας θυμηθούμε αυτό:  http://moirasou.blogspot.gr/2012/04/blog-post_03.html

Με αγάπη, 

Βίλυ