Emigre: Μια πρώτη γεύση... (Μέρος 1ο)

 

 Φωτογραφίες: Γιάννης Μωϋσιάδης, jmoisiadis74@gmail.com
 Τόπος φωτογράφησης: Charro negro, http://www.facebook.com/Charronegrofficial

Καλοκαίρι. Στον Ταξιάρχη της Χαλκιδικής. Οι Emigre θα έδιναν ακόμα ένα Live κι εγώ όλως τυχαίως θα βρισκόμουν στο κοινό. Οι μουσικοί πήραν τη θέση τους, οι προβολείς άναψαν και η τραγουδίστρια πλησίασε το μικρόφωνο, την ώρα που ο "καπετάνιος" του συγκροτήματος έδινε το "σήμα" άλα αβάντι μαέστρο. Το αποτέλεσμα εκρηκτικό. Δύο ώρες, δίχως διακοπή. Δύο ώρες, με πατημένο μονίμως το γκάζι. Δύο ώρες που πέρασαν σαν νερό και ήθελα κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Σαν αυτό το "κι άλλο" που φωνάζεις κάθε φορά στις συναυλίες όταν κοντοζυγώνει το "τέλος", σχεδόν μηχανικά πια, μόνο που αυτήν την φορά ήταν αληθινό πέρα ως πέρα. Ο φίλος μου δεν μπορούσε να με ξεκουνήσει από την θέση μου, ώσπου άρχισε να χρησιμοποιεί επιχειρήματα σαν αυτά που λες σε ένα παιδί, προκειμένου να το πείσεις ότι πρέπει να πάτε σπίτι. "Μα θα κανονίσουμε να ξαναέρθουμε σε Live τους", "μα τέλειωσε η συναυλία, δε βλέπεις, μαζεύουν τα μηχανήματα". Με έπιασε "άρνηση": Είχα περάσει τόσοοο καλά, είχα ξεσκάσει, είχα ξεχάσει, ήμουν "αλλού". Δέχτηκα να φύγω, μόνο όταν μου υποσχέθηκε ότι θα βρούμε τρόπο να κλείσω μια συνέντευξη μαζί τους. Και τον βρήκαμε τον τρόπο. Μαράκι, ευχαριστώ (ξέρει εκείνη...)

Δώσαμε ραντεβού στο Charro negro, ένα "πολλά υποσχόμενο" μπαράκι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και τους γνώρισα έναν προς έναν. Ο Emigre "όνομα και πράγμα" Γιάννης Χανιωτάκης (ιδρυτής), η "φωνή της παρέας" Αναστασία Μουτοπούλου, ο "έξω καρδιά" Γιώργος Θεοδωρόπουλος (πλήκτρα), ο "αινιγματικός" Ηλίας Στραχίνης (μπάσο), ο "ψυχή τε και σώματι Emigre" Μάνος Μπουζάκης (κιθάρα) και ο "ένας και μοναδικός" Αντώνης Μαυρουδής (drums). 

Η ερώτηση κοινή σε όλους: "Ας υποθέσουμε ότι οι Emigre είναι...καράβι. Πώς είναι το "ταξίδι" και ποιόν φαντάζεστε για τελικό προορισμό;"

                                                                   Γιάννης Χανιωτάκης, ιδρυτής συγκροτήματος-κιθάρα

Γιάννης: "Οι Emigre για μένα είναι καράβι, πάντα ήταν. Είναι το καράβι που εύχομαι να με φτάσει κάποια στιγμή στο λιμάνι μου, στο φυσικό μου λιμάνι, στο οποίο θα μπορέσω να απολαύσω γαλήνη, πίνοντας ουζάκι και βλέποντας το δειλινό. Τόσο απλά. Βλέποντας το δειλινό και κάνοντας μια ανασκόπηση της ζωής μου. Μια ζωής που θα περνάει μπροστά από τα μάτια μου σαν φιλμ με όλα όσα πέρασα με τους Emigre. Επειδή οι Emigre, πάνω από όλα, κατάφεραν να με  κάνουν καλύτερο άνθρωπο".  

                                                                                Αναστασία Μουτοπούλου, φωνή 

Αναστασία: "Πώς ήταν ο Κολόμβος που νόμιζε ότι αλλού θα πάει και αλλού πήγε τελικά; Βρήκε την Αμερική, κι όμως εκείνος νόμιζε ότι ανακάλυψε την Ινδία. Κάπως έτσι το αισθάνομαι: Δεν ξέρουμε πού θα μας πάει αυτό το καράβι, δεν ξέρουμε τί θα ανακαλύψουμε και πότε, γνωρίζουμε όμως ότι από όλο αυτό θα προκύψει κάτι νέο, κάτι καινούριο, κάτι μοναδικό. Θα το πούμε Αμερική; Θα το πούμε Ινδία; Και τι σημασία έχει...;"

                                                                                  Αντώνης Μαυρουδής, ντραμς

Αντώνης: "Γνωρίζω ότι η ατάκα είναι χιλιοειπωμένη, αλλά είναι ακριβώς έτσι. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι έχει σημασία ο προορισμός σε όλα όσα κάνουν και είναι οι Emigre. Το ταξίδι είναι, όμως, τόσο μοναδικό... Ακόμα κι αν συμφωνήσουμε στο ότι ο προορισμός είναι ένας, οι δρόμοι που μπορείς να πάρεις για να βγεις εκεί είναι τόσο πολλοί και όλα διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτοί οι δρόμοι μάς έχουν κάνει ομάδα. Αυτές οι ωραίες και οι δύσκολες στιγμές πάνω στο "κατάστρωμα". Όλοι μας, έναν στόχο έχουμε: Να βοηθήσουμε αυτό το καράβι, το καράβι μας, να ταξιδεύει με ασφάλεια.Και νομίζω ότι μέχρι σήμερα, τα έχουμε καταφέρει".

                                                                           Γιώργος Θεοδωρόπουλος-πλήκτρα

Γιώργος: "Αν οι Emigre είναι καράβι, μάλλον είναι κρουαζιερόπλοιο. Μουσική, χορός, γλέντια... Μην υποτιμάς, όμως, την σκληρή δουλειά που χρειάζεται να ρίξεις σε ένα κρουαζιερόπλοιο. Είσαι υποχρεωμένος να είσαι μονίμως σε εγρήγορση. Οι επιβάτες πρέπει να είναι πάντα ευχαριστημένοι, οφείλεις να τους κάνεις να νιώθουν έτσι.  Το καράβι αυτό έχει πολλούς σταθμούς: άλλους μικρούς, άλλους μεγάλους. Κάποια στιγμή, λοιπόν, το καράβι φθάνει στο προορισμό του. Οι Emigre, μετά από ένα μεγάλο ταξίδι θα επιστρέψουν ξανά εκεί από όπου ξεκίνησαν, για να ξεκινήσουν για το επόμενο μεγάλο ταξίδι τους". 

                                                                                       Ηλίας Στραχίνης-μπάσο

Ηλίας: "Οι Emigre ήταν, είναι και θα είναι ένα...πλοίο στον ωκεανό. Με τις φουρτούνες και τις μπουνάτσες του. Ένα καράβι που ρίχνεται στη θάλασσα για ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες, προορισμούς και απολαύσεις. Το πλήρωμα του, όλοι εμείς, κάθε μέρα καλούμαστε να πρωταγωνιστήσουμε σε νέες περιπέτειες και αυτό από μόνο του κάνει το ταξίδι, απλά να αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω".

                                                                                     Μάνος Μπουζάκης-κιθάρα

Μάνος: "Είμαι βέβαιος ότι ο καθένας από εμάς θα σου απαντήσει με τα δικά του μέτρα και σταθμά. Εγώ σε αυτό το καράβι των Emigre έχω ανέβει εδώ και πολλά χρόνια και δεν λέω να κατέβω. Αυτό νομίζω ότι λύνει κάθε απορία. Δεν θέλω να ξέρω πού θα με πάει, ποτέ δεν ζήτησα να το μάθω. Το αφήνω να ακολουθεί την πορεία του. Το αφήνω να με πάει. Το μόνο που διαπιστώνω καθώς περνάει από διάφορους σταθμούς, είναι ότι με τη βοήθεια του έχω γίνει πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος. Τι παραπάνω να ζητήσω;"

Αύριο, στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος στους Emigre, θα μάθετε σημαντικά στοιχεία για την "ιστορία" του συγκροτήματος ενώ θα απολαύσετε τον δημιουργό του, Γιάννη Χανιωτάκη και την τραγουδίστριά τους, Αναστασία Μουτοπούλου, σε μια "ιδιαιτέρως ιδιαίτερη" συνέντευξη. Μείνετε συντονισμένοι...!!!