Wake me up when September... begins!

Όταν το Φθινόπωρο τα βάζει με το Καλοκαίρι (και βγαίνει νικητής)...

 

Καλοκαίρι: Ήλιος, θάλασσα, μοχίτο, ουζάκι, μεζεδάκια, βραδυνές βουτιές, μαύρισμα, clubbing, πολύχρωμα βραχιολάκια, ψάθινα καπέλα, έναν φρέντο παρακαλώ...

Φθινόπωρο: Δροσιά, κρασάκι, αποδράσεις σε λίμνες και βουνά, "ξεκινήματα", "ξεκαθαρίσματα", ζακετούλα, ένα στικάκι γεμάτο καλοκαιρινές φωτογραφίες για τα "δύσκολα", μήπως θα μπορούσα να έχω έναν γαλλικό, παρακαλώ;

Το φθινόπωρο το συνδυάζεις με "επιστροφή": Στις παλιές σου -καλές ή κακές- συνήθειες, στο γραφείο, στα "πρέπει", στην πραγματικότητα, στις διορίες, στις προθεσμίες, στα χρονοδιαγράμματα, στο...μέσα τα κεφάλια... Πώς να το χωνέψεις το φθινόπωρο μετά από όλα αυτά, πώς να μην θέλεις να σε ξυπνήσουν όταν πια θα είναι Οκτώβριος και τα πράγματα θα έχουν μπει από μόνα τους σε μία τάξη, χωρίς να χρειαστεί να βάλεις εσύ το χεράκι σου;

Από την άλλη, άντε και σε ξυπνάω Οκτώβριο. Τί θα έχεις καταφέρει; Απλά θα έχεις χάσει έναν μήνα από τη ζωή σου "κοιμισμένος", κάτι που μπορείς να κάνεις με μεγάλη επιτυχία και ξύπνιος, όπως οι περισσότεροι. 

Γιατί στην τελική αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, δεν το απολαμβάνεις να τελειώνουμε (τόσο κοινότυπο, μα και τόσο...ρεαλιστικό); 

Γαλλικός στην κούπα που είχες καταχωνιάσει στο ντουλάπι, πίσω από τα φρεντο-πότηρα, μια ζακετούλα γιατί "βρε, δεν έβγαλε λίγη ψυχρούλα, ιδέα μου είναι;", οι εφημερίδες στο τραπέζι της σαλονοτραπεζαρίας, power on στον υπολογιστή και πάμε πάλι από την αρχή. 

Σωστά αυτήν την χρονιά, σωστά αυτήν τη σεζόν, δυναμικά, όχι ξανά "κοιμισμένα", ελπίζοντας για τα καλύτερα, αρνούμενοι να συμβιβαστούμε στα ίδια, έτοιμοι να πάρουμε γενναίες αποφάσεις (και πού μας έβγαλαν οι φόβοι μας και η δειλία μας;), πατώντας γερά στα πόδια μας και -γιατί όχι- βοηθώντας και τον δίπλα μας να πατήσει γερά στα δικά του. 

 

Δεν ξέρω για εσάς, ξέρω για μένα όμως. Θυμάστε τις λίστες της ντροπής μου; 

(  http://moirasou.blogspot.gr/2012/06/blog-post_23.html )

Πάμε να κάνουμε στα γρήγορα, στα πεταχτά, άλλη μία;

Φέτος το Φθινόπωρο θα:

• Βρω μια δουλειά που με...πάει παρακάτω. Που δεν με προσβάλει, δεν με θίγει, δεν με κάνει να ξυπνάω δυστυχισμένη και να κοιμάμαι απογοητευμένη. Μια δουλειά που θα με ανταμείβει -τουλάχιστον ηθικά- και θα μου επιτρέπει να επιστρέφω σπίτι μου με την καρδιά μου και το μυαλό μου στη θέση τους. 
• Αγαπήσω τον καθρέφτη μου. Θα του κλείνω το μάτι συνομωτικά το πρωί όταν βουρτσίζω τα δόντια μου και θα είμαι συμφιλιωμένη μαζί του, ακόμα κι όταν τα μαλλιά μου είναι ακόμα ένα πρωί σαν τη ζούγκλα ή στην καλύτερη σαν Αφρικανής Μασάι girl. 
• Αποχαιρετίσω μία και καλή όσους είναι δίπλα μου "για να είναι" και δεν είναι "εκεί" στα δύσκολα και θα γίνω πιο εκλεκτική με αυτούς που αξίζουν να είναι δίπλα μου στα εύκολα. 
• Πάψω να δίνω τόσο εύκολα δεύτερες ευκαιρίες και θα δεχθώ αδιαμαρτύρητα ότι δεν είναι και οι άλλοι αντίστοιχα υποχρεωμένοι να δίνουν σε εμένα. 
• Σταματήσω να κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια και θα κάνω μια προσπάθεια να μπαίνω πού και πού στα "παπούτσια" των άλλων, πριν κρίνω ελαφρά τη καρδία το...βηματισμό τους. 
• Μάθω να αναμετριέμαι με τις φοβίες μου και καμιά φορά να τις κερδίζω. 
• Τηρήσω τις παραπάνω υποσχέσεις μου. 

Καλό φθινόπωρο, λοιπόν! 

Για να έρθει το επόμενο καλοκαίρι, πρέπει να την βγάλουμε καθαροί με το φθινόπωρο, τον χειμώνα και την άνοιξη που ακολουθούν (και που όλα προμηνύουν ότι δε θα είναι αγγελικά πλασμένοι). Deal with it! Δεν αλλάζει... δεν μπορείς να την σκαπουλάρεις... Βρες τρόπο να επωφεληθείς. να χτίσεις γερά τα θεμέλια, προκειμένου το επόμενο καλοκαίρι να είναι καλύτερο από αυτό που μόλις μας έδωσε μια σκουντιά και μας πέταξε βάναυσα στο next level. 

Με αγάπη, 

Βίλυ