Ζωή Παπαδοπούλου: Το κορίτσι-βάλσαμο!

 

Ήταν βράδυ Παρασκευής όταν έπεσα τυχαία πάνω στην εκπομπή «Ανοιχτά Μικρόφωνα». Πίσω από το μικρόφωνο η Ζωή Παπαδοπούλου και στο πιάνο ο Νεοκλής Νεοφυτίδης. Σκέτο βάλσαμο.

Την Ζωή την πρωτογνώρισα χρόνια πριν, όταν τραγουδούσε μαζί με την Χαρούλα Αλεξίου το τραγούδι «Αχ και να σε είχα εδώ». Από εκείνη την πρώτη μας συνάντηση «ερωτεύτηκα» τη φωνή της και θαύμασα το «φέρεσθαι» της. Θα μπορούσε να είναι επηρμένη αλλά δεν ήταν. Θα μπορούσε να πάρει ψηλά τον αμανέ, εκείνη όμως προτιμούσε μόνο να τον τραγουδάει.

Την Ζωή την ξανασυναντάω σήμερα, σε μια εποχή δύσκολη, σε μια εποχή που η φωνή της λειτουργεί ακόμα πιο «επουλωτικά» στην ψυχή μου. Μοιράζομαι μαζί σας την κουβέντα μας και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να αφεθείτε στις μελωδίες της…Εμπιστευτείτε με και δε θα χάσετε...

• Το κορίτσι του "Αχ και να σ'είχα εδώ" με φόντο μια κλεψύδρα, τρέχει εναγωνίως, καταλήγοντας να αγκαλιάζει σφιχτά την Χαρούλα Αλεξίου. Το κορίτσι του "Τατουάζ" απολαμβάνει την παραμυθιένια βόλτα του πάνω σε ένα ανοιχτό αμάξι. (ερώτηση εμπνευσμένη από τα video clip σου). To κορίτσι του "σήμερα" σε τι φάση το βρίσκω;

Το κορίτσι του σήμερα,ζεί το σήμερα,τραγουδάει πολύ και όσο πιό δυνατά γίνεται..κάνει το καλύτερο που μπορεί,για την ίδια κ για τους γύρω της,κάνει καθημερινό απολογισμό των πράξεων της..και ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο! 

• Ψαχουλεύοντας τις συνεντεύξεις σου, διάβασα σε μια από αυτές στον ιστότοπο του music paper (Σεπτέμβριο του 2011), να λες, αναφερόμενη στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε: "Φέτος τό'χω ανάγκη να τραγουδήσω περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, άλλωστε πάντα η μουσική λειτουργούσε για μένα επουλωτικά, ψυχοθεραπευτικά". Τώρα, το 2012, εξακολουθείς να νιώθεις το ίδιο; Έτσι την "σκαπουλάρεις" εσύ από τις…κακοτοπιές;

Ναί,νοιώθω ευλογημένη για το δώρο που μου δόθηκε από ψηλά,γιατί είναι το φάρμακο μου,η διέξοδος μου..ότι μπορεί να γεμίσει κενά στην ψυχή του καθενός από εμάς,είναι σημαντικό αυτή την εποχή να το ανασύρουμε από όπου κι αν το έχουμε κρυμμένο..και να το μοιραστούμε,αναγκαία προυπόθεση προκειμένου να δράσει ψυχοθεραπευτικά..

• Στις 9 Μαρτίου σε χάζευα στην εκπομπή "Ανοιχτά Μικρόφωνα" μαζί με τον Νεοκλή Νεοφυτίδη. Η φωνή σου, με τη συνοδεία μόνο ενός πιάνου. Αναρωτιέμαι: Έχεις συναίσθηση της "επουλωτικής" δράσης της φωνής σου, μπρος στις αντιξοότητες της καθημερινότητάς μας;

Έχω συναίσθηση του συναισθήματος που δημιουργείται μέσα μου όταν τραγουδάω,το οποίο,βοηθάει εμένα εκείνη την στιγμή να ζήσω αλλιώτικα,παράξενα έντονα,θλιμμένα ή χαρούμενα..συναίσθημα το οποίο δεν με αφήνει να ησυχάσω και μου βγάζει τον καλύτερο μου εαυτό..είναι υπέροχο να μπορεί να μεταδοθεί το συναίσθημα σου μέσω του τραγουδιού κ της φωνής σου σε έναν άνθρωπο ο οποίος είτε έχει έρθει να σε ακούσει στην παράσταση σου είτε σε παρακολουθεί σε κάποια εκπομπή και στο τέλος να αισθάνεται και αυτός όπως εσύ,μία μέθεξη..

• Στο τραγούδι σου "Όσοι αγάπησα" αναφέρουν οι στίχοι της Ελεάνας Βραχάλη: "Πόσο ανάποδα οι άνθρωποι σκέφτονται, εύκολα φεύγουν, δύσκολα έρχονται". Τελικά μήπως εκεί την πατήσαμε και είμαστε σήμερα πιο μόνοι από ποτέ;

Ενισχύθηκε το εγώ μας όλα αυτά τα χρόνια και δυστυχώς δεν ενισχύθηκε με τρόπο που θα βοηθούσε εμάς και τον συνάνθρωπο μας,αλλά με τρόπο ψεύτικο,απατηλό,λές και τα υλικά αγαθά θα μιλούσαν όταν δεν θα ήταν κανείς δίπλα ή θα σου κρατούσαν το χέρι στην δύσκολη στιγμή..

Παρ'όλα αυτά ποτέ δεν είναι αργά,πιστεύω τόσο πολύ στην δύναμη μας και ιδιαιτέρως στην ψυχή του Έλληνα,που τα βιώματα του ειχαν πάντοτε να κάνουν,με ανοιχτά σπίτια με αυλές,με ανθρώπους που έδιναν αμέσως το λιγοστό ψωμί τους σε αυτόν που το είχε ανάγκη..αυτό το βλέπω έντονα τώρα,με οικογένειες που τα βγάζουν πέρα δύσκολα αλλά τρέχουν αμέσως να δώσουν κάτι που ίσως να τους περισσεύει.

• Αληθεύει ότι ονειρεύεσαι να μείνεις, μεγαλώνοντας, σε ένα σπίτι σε ένα βουνό; Παίρνοντας ως αφορμή το τραγούδι σου "Δέντρο" και τους στίχους του, τελικά μήπως ένας δυνατός άνεμος θα μας σώσει από την σημερινή κοινωνικοοικονομική "αναμπουμπούλα"; Ένας άνεμος που δεν θα ξέρουμε τι θα φέρει στο "μετά";

Αυτός ο άνεμος είναι μέσα μας,είναι η αγάπη,η ευσυνηδησία,η αλληλεγγύη..η αλήθεια.είναι περιττό να σκεφτόμαστε όπως μπορεί να σκεφτόμασταν πρίν κάποια χρόνια,θέλει αλήθεια η ζωή,δόσιμο και δημιουργία.

Εγώ όσο μεγαλώνω κι επειδή έχω την ανάγκη να εξελλίσομαι ως άνθρωπος,αναζητώ καθαρό αέρα,καθαρή σκέψη,και το σπίτι στο βουνό μοιάζει ονειρική λύση..ελπίζω και εύχομαι να το πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο.

• Πώς πιστεύεις ότι θα εξελισσόταν η ζωή και η καριέρα σου, αν δεν σε είχε συναντήσει ποτέ ο Δημήτρης Μητροπάνος, αν δεν είχαν διασταυρωθεί ποτέ οι δρόμοι σας με την Χαρούλα Αλεξίου;

Κάποια στιγμή θα τους συναντούσα,πιστεύω στο γραφτό..αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν στην ζωή μου όχι μόνο για να με βοηθήσουν να παω παρακάτω στο τραγούδι,αλλά κ στην ζωή μου.

• Η…σχέση σου με τον Μανόλη Ρασσούλη είναι (και όχι ήταν) πολυσήμαντη. Θα μοιραστείς μαζί μου γιατί συνέβη αυτό; Τι σε έκανε να ανεβάσεις στο λογαριασμό σου στο fb την τελευταία του επιστολή;

Τον Μανώλη τον συνάντησα όταν ξεκίνησα να τραγουδάω στην Θεσσαλονίκη..δεν είχα συναντήσει ξανά στην ζωή μου τέτοια στόφα ανθρώπου..μαγικός,αληθινός,κανονικός και ακανόνιστος,πώς να στο πώ,ο Μανώλης δεν ήταν, είναι ο Μανώλης!

Καλλιτέχνης,στοχαστής..κάναμε παρέα,όποτε μιλούσε τρέχαμε κοντά του μήπως κι αποτυπωθεί κάτι στο είναι μας..το κατάφερε αυτό ο Μανώλης να αφήσει το δυνατό αποτύπωμα του στην καρδιά κ στην ψυχή μου και το ίδιο έγινε με όλους όσους είχαν την τύχη να τον συναντήσουν.

Ανέβασα την επιστολή του,γιατί θεωρώ ότι ο Μανώλης ήταν πάντα μπροστά απο την εποχή του,όλα αυτά που ζούμε τώρα τα είχε εντοπίσει τόσα χρόνια πρίν,μας τα συζητούσε κι εμείς τότε ίσως να είμασταν λίγο πιό δύσπιστοι,γιατί είχε γίνει καλή δουλειά στο να καλυφθούν καλά..την ανέβασα απλώς για να δηλώσω ότι είχε πολλά να πεί, κ να δώσει ακόμη..

• Η Ζωή Παπαδοπούλου συνεργάζεται με την συντοπίτισσά της Μαριώ. Πώς μοιράζεσαι τόσο απλά και αβίαστα ανάμεσα στο παραδοσιακό και το "σημερινό";

Είναι βίωμα μου,το παραδοσιακό,λαικό κ ρεμπετικο τραγούδι,άκουσμα μου,από τους γονείς μου.

Το τραγούδησα πολύ στην Θεσσαλονίκη κ άρχισα να το γνωρίζω  ουσιαστικά και να γίνεται ρεπερτόριο μου,δίπλα στον Χρήστο Μητρέτζη,στο Πέτρινο του φημισμένου Μύλου.αργότερα μπήκε στην ζωή μου κ το σύγχρονο,το οποίο επίσης το αγαπώ και το ψάχνω.

Η Μαριώ ήρθε μαγικά στην ζωή μου σε μία φάση που άρχισα να βλέπω τα πράγματα πιό απλά και μ'έβαλε σε μία διαδικασία εγρήγορσης ξανά.

Είναι σπουδαία ώς άνθρωπος,μεγάλη τραγουδίστρια,αληθινή ρεμπέτισσα,το να τραγουδάς και να ζείς κοντά της είναι μάθημα ζωής και τραγουδιού.!

• "Η έπαρση είναι ασέβεια προς το κανονικό" της Κικής Δημουλά Αυτόν τον στίχο ανέβασες πριν λίγο καιρό στον…τοίχο σου. Ποια η αφορμή αυτής σου της διαπίστωσης; Σημάδι της εποχής μας;

Την ημέρα της ποίησης παρακολουθούσα στην τηλεόραση μία συνέντευξη της Κικής Δημουλά,η οποία αναφερόταν στην προσωρινότητα μας ώς ανθρώπινα όντα και πόσο αστείο είναι να αντιμετωπίζεις την ζωή σου με έπαρση..συμφωνώ  πολύ με αυτή της την θέση και ειδικά σε μία εποχή που όλα δοκιμάζονται,είναι τουλάχιστον προκλητικό να είσαι επαρμένος.

Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα μία αλλεργία  στους  επαρμένους ανθρώπους..

• Ασχολήθηκες και με το ραδιόφωνο. Φαντάσου, λοιπόν, ότι εγώ είμαι στο τηλέφωνο, εσύ στο μικρόφωνο και σου ζητάω ένα τραγούδι σου. Ποιο θα μου αφιέρωνες; Ποιο θα αφιερώσεις για να ντύσει την σημερινή μας…συνάντηση μετά από τόσα χρόνια στο blog μας;

Θα σας αφιέρωνα το ''ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΣΟΥ'',το ομότιτλο από τον καινούργιο δίσκο,'οχι ως απειλή ότι δηλαδή αν δεν ξαναγεννηθείς αλλίμονο σου,αλλά ως ευχή αναγέννησης στις ψυχές κ στις ζωές μας..

Και κάτι τελευταίο και άκρως σημαντικό,σ'αυτή την στιγμή που η Ελλάδα μας βασανίζεται,είναι αναγκαίο να κάνουμε κάτι ουσιαστικό για αυτήν,μακρυά από κόμματα. Γι'αυτήν,για το χώμα της,για τους ανθρώπους της.

Ένας εμπνευσμένος Έλληνας,ο Άρης Καλογερόπουλος,εξαιρετικός μουσικοσυνθέτης και φωτογράφος,είχε μια υπέροχη ιδέα,να φωτογραφίσει τα ελληνικά έργα τέχνης,που βρίσκονται παράνομα σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού και να τα βάλει να μιλήσουν με καταπληκτικές λεζάντες.

Αυτή η κίνηση ξεκίνησε στο Facebook με τον τίτλο I AM GREEK AND I WANT TO GO HOME δηλαδή είμαι Έλληνας και θέλω να γυρίσω στην πατρίδα μου..και μέσα σ'ενα μήνα έγινε παγκοσμίως γνωστή.

Όποιος λοιπόν,θέλει,χωρίς χρήματα αλλά μόνο με αγάπη μπορεί να βοηθήσει από το πόστο του..για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στο προφίλ του Ares Kalogeropoulos στο Facebook.

Η Ζωή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, από όπου ξεκίνησε και το επαγγελματικό της ταξίδι.

Την ανακάλυψε ο Δημήτρης Μητροπάνος στο ΠΕΤΡΙΝΟ του Μύλου και την έπεισε να κατέβει στην Αθήνα, όπου και βρίσκεται πάνω από 10 χρόνια.

Τα πρώτα της μουσικά ακούσματα είχαν να κάνουν με τραγούδια από τους τόπους καταγωγής των γονιών της, τον Πόντο και την Κρήτη.

Η Χαρούλα Αλεξίου ήταν η παραγωγός του πρώτου δίσκου της με τίτλο ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΙΛΙΑ, στον οποίο θα βρει κανείς και το «Αχ και να ήσουν εδώ», το ντουέτο τους.

Μερικές από τις γνωστότερες συνεργασίες της είναι αυτές με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, την Μαριώ, τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Γιάννη Κότσιρα, τον Μανώλη Φάμελλο, τον Κώστα Μακεδόνα, τον Αντώνη Ρέμο και τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.

Δισκογραφία: ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΙΛΙΑ (2005) ΚΑΙ ΤΑΤΟΥΑΖ (2008) .