Είμαι 23 και
δεν είμαι καθόλου καλά. Καθόλου όμως. Βρίσκομαι στην Αγγλία για το μεταπτυχιακό
μου. Τι σπουδάζω; Μαντέψτε.. Δε θα το βρείτε ούτε σε 1000 χρόνια. Έχω έρθει στο
Ηνωμένο Βασίλειο για να κάνω Αρχαία Ελληνικά και, συγκεκριμένα, αρχαίο δράμα.
Σε όποιον το έχω πει κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. «Καλά, θα πας στην Αγγλία για
να κάνεις Αρχαία Ελληνικά; Γιατίιιιι;» Κι εγώ τι να πρωτοεξηγήσω; Ότι αν έμενα
στην Ελλάδα θα έκανα ένα μεταπτυχιακό στο Αριστοτέλειο απ’ όπου τελείωσα με
τους 7 που πέρασαν τις εξετάσεις και τους επιπλέον 3 που εντελώς τυχαία
ισοβάθμισαν ακριβώς στην τελευταία θέση, οπότε το πρόγραμμα πήρε τελικά 10
άτομα; Ότι θα έκανα τα μισά πράγματα από αυτά που κάνω εδώ σε 2,5 χρόνια αντί
σε 1; Ότι οι παλιοί φιλόλογοι καθηγητάδες είναι τόσο κολλημένοι, που αν τους
πεις ότι θέλεις να κάνεις κάτι που συνδυάζει Θεατρολογία και Αρχαία Ελληνικά θα
σε κοιτάξουν λες και το έσκασες απ’ το τρελάδικο;
Λατρεύω
την Ελλάδα. Λατρεύω τα Αρχαία Ελληνικά και τον πολιτισμό μας. Όχι γιατί τον
θεωρώ ανώτερο, ή οποιαδήποτε αφελή εθνικιστική μπαρούφα, αλλά γιατί διαβάζοντας
αρχαία θαυμάζω το γεγονός ότι υπήρχαν άνθρωποι πριν από 2500 χιλιάδες χρόνια
που σκέφτηκαν, συστηματοποίησαν και κατέγραψαν ιδέες που ακόμα και για τις
μέρες μας είναι τρομερά εξελιγμένες. Σιχαίνομαι τον παραλογισμό της Ελλάδας.
Την τεμπελιά και τη λαμογιά της. Την κοροϊδία. Βλέποντας τις μεγάλες πορείες
όταν ψηφιζόταν το μνημόνιο και τα πλήθη του κόσμου που είχαν μαζευτεί
αναρωτιόμουν αν όλοι αυτοί οι μαζεμένοι πραγματικά είχαν μούτρα να βγουν να
φωνάξουν. Δηλαδή κανένας τους δεν έβαλε μέσον για να κάνει τη δουλίτσα του;
Κανένας δεν έδωσε φακελάκι σε γιατρό; Κανένας δε λάδωσε την πολεοδομία; Κανένας
δεν έχει διαπράξει φοροδιαφυγή; Κανένας δε βγήκε πρόωρα στη σύνταξη με
εθελούσιες και πακέτα; Και ακόμα κι αν δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω, δεν
ήξερε ούτε έναν από το κοντινό του περιβάλλον που τα έκανε; Δεν καταλαβαίνω από
πότε η συνενοχή παύει να είναι αδίκημα.
Παράλογοοοοοο;;;
Να το! Απαντάει κατά συρροή! Ένα μικρό δείγμα παραλογισμού λοιπόν, το οποίο
προέρχεται από τα δικά μου λημέρια, καθότι ούτε οικονομικά ξέρω πολλά, ούτε
πολιτική. Πριν από κάποιους μήνες ξεκίνησε να λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη το
Διεθνές Πανεπιστήμιο, ίδρυμα που
προορίζεται να λειτουργήσει στα πλαίσια των πανεπιστημίων του εξωτερικού, με
δίδακτρα, με αγγλόφωνα τμήματα για ξένους
φοιτητές και διάφορες ειδικότητες. Πώς γίνεται στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας να μην υπάρχει τμήμα Κλασικών
Σπουδών; Θα μπορούσαμε όχι μόνο να απορροφήσουμε κάποιους από τους χιλιάδες
άνεργους φιλολόγους με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, αλλά και να έχουμε
ανθρώπους από όλο τον κόσμο να έρχονται στην Ελλάδα για να κάνουν αρχαία
Ελληνικά. Μόνο στην πόλη που βρίσκομαι είμαστε 25 φοιτητές που κάνουμε Classics (στο μεταπτυχιακό,
στο προπτυχιακό είναι πολλοί περισσότεροι)
και από αυτούς οι 23 είναι Βρετανοί! Μιλάμε στην τάξη για αγάλματα, για
την Ολυμπία, για τον πάπυρο του Δερβενίου και μας ρωτάνε με μάτια ορθάνοιχτα,
αν τα έχουμε δει από κοντά αυτά. Θα μπορούσαν λοιπόν να έρχονται, να σπουδάζουν
σε μας, να νοικιάζουν σε μας, να ενισχύουν την αγορά μας και να επισκέπτονται
τους χώρους που τόσο θαυμάζουν και που βλέπουν μόνο σε φωτογραφίες. Αλλά
όοοοοοχι! Στην Ελλάδα που ακόμα υπάρχουν χωματερές και καίμε λιγνίτη είναι πιο
λογικό να έχει τμήμα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας! Γιατί προφανώς ο άλλος είναι
τόσο μ*****ς που θα έρθει να σκάσει τα
λεφτά του στην Ελλάδα αντί για το αντίστοιχο πανεπιστήμιο της Ολλανδίας!
Καλώς
ή κακώς είμαστε μια χώρα που δεν είχε ποτέ βαριά βιομηχανία. Αυτά που είχαμε
όμως πάντα ήταν όμορφα τοπία και πολιτισμό. Θα μπορούσε η εκδρομή του
πανεπιστημίου μου να μην ήταν πάλι φέτος στη Ρώμη, αλλά στην Αθήνα ή στους
Δελφούς. Γιατί δεν μπορούμε να πατήσουμε στα δικά μας δυνατά σημεία και να
κόψουμε τις κακές συνήθειες; Γιατί μισούμε τον εαυτό μας και προσπαθούμε να
προσποιηθούμε κάτι άλλο, αντί να «πατήσουμε» σε αυτό που είμαστε;
Άννυ Ζουργού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου