Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη…


Ήταν βράδυ και εμείς παίζαμε με τους φίλους μου TABOO στο σπίτι του Δημήτρη. Η λέξη που έπρεπε να βρω ήταν η λέξη «ΣΚΑΝΔΑΛΟ». Η αλήθεια είναι ότι το μυαλό μου έτρεχε αλλού εκείνο το βράδυ και δεν έδινα τη δέουσα προσοχή στο παιχνίδι, τουλάχιστον όχι τόση ώστε να ικανοποιώ τον συμπαίκτη μου, ο οποίος θεωρούσε ανέκαθεν μεγάλη προσβολή το να χάνει. Ο Δημήτρης, λοιπόν, έξαλλος που δεν είχα βρει σχεδόν καμία λέξη σε εκείνη την παρτίδα, με κοίταξε με αυστηρό ύφος (εκείνο που παίρνει όταν φουντώνει, σαν να έλεγε: "συγκεντρώσου, θα σε σπάσω στο ξύλο") και με ρώτησε όλος αγωνία: «Με το δάχτυλο στην…….»;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Η λέξη ήταν «ΣΚΑΝΔΑΛΗ». Ήμουν βέβαιη. Περήφανη με τον εαυτό μου την ξεστόμισα. Με κοίταξε χαμογελώντας-καλό σημάδι ως εκείνο το σημείο-και συνέχισε την περιγραφή, αποδεικνύοντάς μου ότι είχα ακόμα δρόμο μπροστά μου μέχρι τον τελικό πανηγυρισμό και δεν έπρεπε να πάρω θάρρος ακόμα. «Ωραία, μπράβο το κορίτσι μου! Με το δάχτυλο στη σκανδάλη, λοιπόν. Άρα…το….;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;".
Σκέφτηκα μερικά δευτερόλεπτα, με ξανακοίταξε γεμάτος αυστηρότητα και είπα γεμάτη ενθουσιασμό. ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ!
Νομίζω ότι κοκκίνισε επικίνδυνα και ήρθε προς το μέρος μου με άγριες διαθέσεις: 

«ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ, ρε Βίλυ, το ΣΚΑΝΔΑΛΟ, γαμώτο. Πού το έχεις το μυαλό σου»;

Έλα μου ντε!



Αυτό αναρωτιέμαι και σήμερα. Πού το είχα και πού το έχω; Όπως καταλάβατε μέχρι εδώ, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα ΣΚΑΝΔΑΛΑ. Ήμουν επιεικώς ανίκανη αφενός να προκαλέσω ένα, είμαι αφετέρου ανίκανη να κατανοήσω των άλλων. Έχουμε πήξει στα σκάνδαλα και εγώ ακόμα στον κόσμο μου. 
Σκάνδαλο ο Άκης, σκάνδαλο στο ΙΚΑ, σκάνδαλα στις τροπολογίες, όλα ένα ΣΚΑΝΔΑΛΟ.
Όσοι δεν συμμετέχουμε σε αυτά θεωρούμαστε βλάκες, όσοι πάλι συμμετείχαν θύματα μιας δολοπλοκίας.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν!
Μήπως να κάνω μια προσπάθεια να τα κατανοήσω; Μήπως έστω να κάνω μια προσπάθεια να κατανοήσω αυτούς που τα κατανοούν;
Ή μήπως να κάνω μια προσπάθεια να προκαλέσω κανένα, έτσι μωρέ για να μας βρίσκεται;

Κανείς δεν γεννήθηκε δολοπλόκος…
Μπορεί να μην βρήκα τη λέξη ΣΚΑΝΔΑΛΟ τότε, αλλά βρήκα τη λέξη ΠΙΣΤΟΛΙ.

Μήπως είμαι απλά ένα βήμα παρακάτω και δεν έπρεπε να εξοργιστεί τόσο ο φίλος Δημήτρης εκείνο το βράδυ, πριν από χρόνια;
Μήπως δεν γεννήθηκα δολοπλόκος, αλλά πρέπει να γίνω, πριν κάποιοι με θεωρήσουν αυθαίρετα θύμα τους;

 Με αγάπη, Βίλυ

3 σχόλια:

Αλέξανδρος είπε...

Αργα ή γρήγορα, ο θύτης θυματοποιήται οικιοθελώς,στην ίδια του κακόβουλη συμπεριφορα,οπότε αυτό προσφέρεται για το αίσθημα δικαιου,και κανείς δεν μπορεί να σου πάρει τίποτα δικό σου(συνείδηση).Μπορεί το κοινωνικό περιβάλλον να ευνοεί το έδαφος οι σχέσεις των ανθρώπων να έχουν συγκρουσιακή δομή,αυτό δε σημαίνει ότι θα το καλλιεργήσουμε.Προτιμώ να κοπιάσω και να καλλιεργήσω ένα όχι και τόσο φανταχτερό φυτό σε ένα βράχο,παρά να είμαι δουλος στον ίδιο μου τον κήπο με ένα σωρό προιόντα που δεν χρειάζομαι για να περνάω *όμορφα* ή να αισθάνομαι πετυχημένος και αποδεκτός.Είναι σαν την ψευδαίσθηση των ανθρώπων που κινούνται αδιάκοπα σε μια, συνειδησιακά ομιχλώδη περιοχή,και ενώ η ίδια η ζωή τσιρίζει για την έξοδο κινδύνου,ο κόσμος προτιμά,εύχομαι όχι για πολύ ακόμη,να κινείται ασκοπα...

Maria Kok είπε...

Πολυ γελιο, Θεε μου!
Απλα δεν υπηρχες!

Βίλυ είπε...

Αλέξανδρε, πότε είπαμε ότι θα γράψεις στο μπλογκ;

Μαράκι, γέλιο είχα, αλλά εσύ με το μέρος μου δεν ήσουν...