Πολλοί τον ζήλεψαν…

Δεν είναι πια κοντά μας ο Μητσάρας! Παρακολουθεί και γελάει από… κάπου εκεί πάνω, με τη γνωστή ωριμότητα, τη γνωστή ταπεινότητα που τον διέκρινε, παρά το γεγονός ότι ένα ολόκληρο έθνος έπινε νερό στο όνομά του. Κάθε φορά που παρακολουθούσα μια συνέντευξή του, μου δημιουργούνταν η ίδια εντύπωση: αυτός ο άνθρωπος σιχαινόταν το «φως της δημοσιότητας», τις φανφαρολογίες, τη λογική του «πετάω μια ατάκα και κάνω καριέρα τραγουδιστή μέσω των gossip περιοδικών».

Μιλούσε με τα τραγούδια του, έτσι έδινε τις απαντήσεις του, έτσι μας μάθαινε –και δεν είναι καθόλου υπερβολικό να το υποστηρίξω- τι εστί αντρική μαγκιά, τι εστί λεβεντιά, τι εστί αξιοπρέπεια! Έφυγε ένα πρωινό του Απρίλη, με πολλά ερωτηματικά να μας συνοδεύουν: η πληροφορία ότι η σύζυγός του κρατούσε τις εξετάσεις από το νοσοκομείο στο Παρίσι, όπου έδειχναν ότι όλα ήταν καλά, θα μας βασανίζει για καιρό, αλλά ίσως ποτέ να μην απαντηθεί…

Σε κάθε περίπτωση, η… απορία αυτή περνά σε δεύτερη μοίρα. Γιατί; Γιατί ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν έφυγε. Έχει την ευλογία να είναι από τους λίγους ανθρώπους που θα είναι για πάντα εδώ μπροστά μας, όταν τον χρειαστούμε. Θα μας συντροφεύει στις στενοχώριες με το «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι», στις ερωτικές απογοητεύσεις με το «Μια στάση εδώ», στις πολιτικές μας αμφιβολίες με το «Μάνα που ζω», στα ψυχικά ξεσπάσματα με το «Αλίμονο».

Μορφή σχεδόν ασκητική, με απίστευτη επαγγελματική συνέπεια και σεβασμό στη δουλειά της, καθώς ο Μητροπάνος την έβλεπε ως λειτούργημα και όχι ως «μπίζνα». Είναι πραγματικά εντυπωσιακό για έναν τραγουδιστή να τυγχάνει της αποδοχής –τόσο για της φωνητικές του ικανότητες, όσο και για τον τρόπο ζωής του- από ανθρώπους ΟΛΩΝ των μουσικών ακουσμάτων, των πολιτικών και αστικών τάξεων, των φύλων, των… των… των…

Ο χώρος του διαδικτύου και τα «social media» κατακλύστηκαν χθες από μηνύματα συγκίνησης, από τραγούδια-φόρο τιμής στον «τελευταίο εκ των μεγάλων», από φωτογραφίες και στιγμές της καριέρας του. Αποτελεί πρώτο θέμα σήμερα σε τρεις αθλητικές και ισάριθμες πολιτικές εφημερίδες, γιατί ο Μητροπάνος ήταν ένας από μας, ήταν εδώ… δίπλα μας, στο ίδιο… ύψος και όχι σε γυάλινα κλουβιά και σε κατοικίες-παλάτια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Μπορεί να διαπράττω ιεροσυλία με τον τίτλο που επέλεξα, αλλά ως δημοσιογράφος δεν γίνεται να μη συνδέσω το χαμό του Μητσάρα με την επικαιρότητα. Αλήθεια, πόσοι πολιτικοί θα έκαναν με… φθόνο «βόλτα» στο Facebook και το Twitter και θα ξεφύλλιζαν τις σημερινές εφημερίδες, βλέποντας τα αφιερώματα και τον χώρο δημοσιότητας που του δόθηκε; Πόσοι θα σκέφτηκαν: τώρα που έρχονται εκλογές, τι καλά θα ήταν να είχα κι εγώ τέτοια θετική προβολή; Ναι, κύριοι, όμως σας λείπει κάτι βασικό: δεν έχετε την απίστευτη ντομπροσύνη που είχε εκείνος στα μάτια του, όταν σε κοιτούσε. Και δε θα την έχετε ποτέ…

Ο Μητροπάνος έλεγε σε ένα τραγούδι: «Η ελπίδα μας χαμένη και η μοίρα μας γραμμένη, στους διαβόλου το κιτάπι, να του βγει το μάτι». Μητσάρα να η ευκαιρία, βγάλτου το μάτι του «όξω από δω», βγάλε τα μάτια όλων των διαβόλων της εποχής μας…

Αθάνατος…

Του δημοσιογράφου, Βασίλη Μελίδη

Το άρθρο του θα το βρείτε και στη διεύθυνση  http://stinpresa.blogspot.com/2012/04/blog-post.html