Σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο...της Sega!

Τον Φεβρουάριο του 1995 απολύθηκα από τον στρατό και γύρισα επιτέλους σπίτι να απολαύσω την πολυπόθητη ελευθερία μου. Δυστυχώς, όμως, αυτή θα συνοδευόταν και από μεγάλη αφραγκιά!

Έτσι, πριν καλά καλά συνηθίσω και επιστρέψω στα κοινά, άρχισα να δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρησή μας, προκειμένου να μαζέψω λεφτά για να αγοράσω σε πρώτη φάση καινούρια ρούχα, μιας και αυτά που είχα ήταν... προ στρατού.

Εκείνη την εποχή, όμως, και παράλληλα με όλα αυτά που μου συνέβαιναν, υπήρχε ένα κανάλι στην τηλεόραση από την Θεσσαλονίκη- το Cosmo TV- στο οποίο υπήρχε μια εκπομπή πολύ μπροστά από την εποχή της,η οποία αφορούσε τον μαγικό κόσμο των οικιακών κονσολών. Όσο εγώ υπηρετούσα την μαμά πατρίδα, βλέπετε, στον χώρο του gamming είχε κυριολεκτικά γίνει επανάσταση. 

Η εποχή εκείνη με είχε αφήσει πρακτικά χωρίς καμία δυνατότητα να παίζω παιχνίδια στο σπίτι μου, μιας και την Amiga την είχα πουλήσει πριν ακόμα φύγω φαντάρος. Η μόνη μου παρηγοριά ήταν ο Amstrad 464, τον οποίον είχα από το 1986, ένας αρχαίος υπολογιστής με πράσινη οθόνη (αλλά γι'αυτόν θα μιλήσουμε άλλη φορά). Παρότι, λοιπόν, δεν είχα τη δυνατότητα για πολλά-πολλά, πρέπει να ομολογήσω ότι  παρακολουθούσα τακτικά την εκπομπή του Cosmo Tv, στην οποία o τυπάκος εκεί (καλή του ώρα) παρουσίαζε καινούργια παιχνίδια για τις δυο ανταγωνίστριες κονσόλες της εποχής, το Playstation και το Sega Saturn.

Παρόλο που παρακολουθούσα την εκπομπή ανελλιπώς, δεν μπήκα αμέσως στον πειρασμό να αγοράσω μια κονσόλα, καθώς και δεν είχα μπει στο κλίμα της εποχής που άλλαζε -εγώ είχα μείνει ακόμα στην εποχή της Amiga -αλλά και τα οικονομικά μου δεν ήταν ακόμα στα... κέφια τους!

Ώσπου ένα απόγευμα, ο φίλος μας στην εκπομπή, παρουσίασε το Worldwide Soccer '97 για το Sega Saturn. Μετά απο αυτήν την παρουσίαση είχα ήδη πάρει την απόφαση μου!

H επόμενη μέρα με βρήκε πρωί πρωί να ταξιδεύω για Θεσσαλονίκη με όλους τους δρόμους να οδηγούν στο Κου-Κου της Πλατείας Αριστοτέλους. Με γεμάτη τσέπη και αποφασιστικότητα, προσπέρασα τα stand του Playstation, μην ρίχνοντας του ούτε ματιά (κάτι που θα πλήρωνα κυριολεκτικά αργότερα ), και έφτασα στην πηγή να ξεδιψάσω.

Αγόρασα ενα Sega Saturn και δύο παιχνίδια. Το ένα ξέρουμε ποιό ήταν και το άλλο ήταν το MonacoGP, ένα παιχνίδι μεταφορά της Sega απο τις αίθουσες arcade (στην Ελλάδα γνωστά στέκια ως “Ουφάδικα” ) με μερικές προσθήκες για να παιχτεί στις κονσόλες..Βέβαια, το εν λόγω παιχνίδι ξεχάστηκε γρήγορα, μιας και δεν κάλυπτε τις ανάγκες μου σε ό,τι αφορά την Formula 1.

Κάπως έτσι, λοιπόν, έγινε η μύηση μου στον μαγικό κόσμο των κονσολών: Τοποθέτησα το Saturn μου στην τραπεζαρία σε μια 14'' ιντσών τηλεόραση που είχαμε.

Πέρασαν πολλά παιχνίδια από τα χέρια μου με το Saturn. Άλλα ξεχάστηκαν και άλλα χαράκτηκαν βαθιά στο μυαλό μου όπως τα Torico, το Sega Rally και το Worldwide Soccer '97.

Θέλω, όμως,  να σταθώ σε ένα περιστατικό που συνέβη καθώς έπαιζα το Command & Conquer. Σε αυτό το παιχνίδι στρατηγικής, μάλιστα, είχα γίνει τόσο καλός που δεν μου αρκούσε απλά να σκοτώνω τους εχθρούς μου αλλά έβαζα τους στρατιώτες μου να έχουν και φλογοβόλα ώστε να απολαμβάνω σαδιστικά τα ουρλιαχτά από τους δύσμιρους εχθρούς μου καθώς παραδίνονταν στις φλόγες. 

Έτσι, ένα μεσημέρι που απολάμβανα όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, γυρνάει η μητέρα μου δίπλα από την κουζίνα που μαγείρευε και λέει: "Τι τον κάνεις αυτόν όλη μέρα και ουρλιάζει έτσι";

Γέλασα τόσο τότε, που ακόμα και σήμερα σκάω ένα χαμόγελο όταν το θυμάμαι. 

Κωνσταντίνος Λευκαδίτης

klefkaditis@yahoo.com