Κάτι καλό θα έκανα για να...την αξίζω!

Είναι μικρότερη αλλά δεν είναι πια μικρή, κι ας θα είναι πάντα "το μικρό" μας. 

Την γνώρισα στα εφτά μου και ο "έρωτας" μου μαζί της ήταν κάτι παραπάνω από κεραυνοβόλος. Έκτοτε, η καρδιά μου μοιράστηκε στα δυο και θα ξαναμοιραστεί με αυτόν τον τρόπο μόνο όταν γίνω μαμά. Και είναι περιττό -αυτονόητο γαρ- αλλά θα το πω: Η σχέση μου μαζί της είναι η μόνη σταθερά στη ζωή μου. Τα υπόλοιπα μπορεί να αλλάξουν. Η σχέση μου μαζί της ποτέ. 

Με έμαθε τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον περισσότερο από χθες και λιγότερο από αύριο (και μετά το ένιωσα και για άλλους ανθρώπους, ποτέ έτσι όμως). Με έμαθε να μοιράζομαι και να είμαι ικανή να "φάω" κάποιον αν διανοηθεί να την πειράξει.

Με πλήγωσε όταν κρύφτηκε πίσω από την μαμά της γιατί έλειπα έναν μήνα και δεν με θυμόταν, με εξόργισε όταν ζωγράφισε "μουστάκια" στο αυτόγραφο της Βουγιουκλάκη, με έβγαλε έξω από τα ρούχα μου όταν μου "έπνιξε" το cd του Δάντη σε ένα τάπερ με νερό... 

Με έκανε να "λιώσω" όταν ντύθηκε στα καρναβάλια κοκοράκι, με ξετρέλανε με το πουά καπελάκι της όταν ήρθε να με δει σε κάτι γυμναστικές επιδείξεις μου, με ενθουσίασε όταν λίγο πριν αρχίσει η γιορτή μου στην κατασκήνωση πήγε στη μέση του σταδίου και χόρεψε μόνη της συρτάκι και την καταχειροκρότησαν στα πέντε της...

Δεν είναι το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή μου, είναι Η ΖΩΗ ΜΟΥ. 

Μαζί της είμαι εγώ. Δεν θέλω και δεν μπορώ να είμαι καμία άλλη. Ξέρει τι θέλω να πω, κι ας μην το λέω. Ξέρει τι σκέφτομαι κι ας μην τολμάω να το πω. Ξέρει τι απόφαση θα πάρω, πολύ προτού την πάρω. 

Είναι μικρότερη αλλά δεν είναι πια μικρή, κι ας θα είναι πάντα "το μικρό" μας. 

Κι όμως... Είναι λες και είναι εκείνη η μεγαλύτερη. Εκείνη θα με συμβουλέψει, εκείνη θα με προστατέψει, εκείνη θα με κάνει να νιώσω ασφάλεια που είναι εκεί, εκείνη... 

Όταν πέρασε στο πανεπιστήμιο, της είπα ότι είμαι πολύ περήφανη για το κορίτσι μου. Της είπα ψέματα. Ήμουν αλλά όχι για το ότι πέρασε στο πανεπιστήμιο. Επειδή ανταμείφθηκαν οι κόποι της, επειδή απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι έχει κότσια, επειδή αντέχει στα δύσκολα, επειδή είναι απόλυτη και πιστή στις αξίες της, επειδή δεν κάνει εκπτώσεις όταν δεν υπάρχει λόγος, επειδή είναι αυστηρή ακόμα και μαζί μου (ναι, με έχει σώσει αυτό), επειδή είναι αυτή και καμία άλλη. 

Σήμερα είναι κοτζάμ δεσποινίδα και δεν μοιάζει σε τίποτα με την "μούτσου-μούτσου" μου με το πουά καπελάκι. 

Για όλους τους υπόλοιπους. Για μένα θα είναι πάντα το "εισάκουσμα" της προσευχής μου στον Θεούλη όταν ήμουν στα νήπια, για μένα θα είναι πάντα αδερφή, φίλη, Η ΖΩΗ ΜΟΥ. 

Να σε χαιρόμαστε!!! Χρόνια σου Πολλά!!!!!!!!

Με αγάπη, Βίλυ