Οι ειδήσεις βλάπτουν σοβαρά την υγεία.
Βλέπω ειδήσεις στη ΝΕΤ, περιμένοντας να ξεκινήσει η μετάδοση των Ολυμπιακών στο Λονδίνο. Έχω καιρό να ακούσω ειδήσεις. Δεν έχω τα κέφια μου τις τελευταίες μέρες, δεν έχω διάθεση και περιθώρια να συγχιστώ κι άλλο, δεν έχω καμία όρεξη στην τελική να χαλαστώ παραπάνω με τον κάθε μπαγλαμά (βλ.πολιτικό) που έχει τα κεφάκια του και θέλει να μου αποδείξει ότι πράττει θεάρεστο έργο.
Τι την ήθελα την παρασπονδία και άνοιξα νωρίτερα την τηλεόραση; Σε απεργία οι δάσκαλοι με το πρώτο κουδούνι, λέει η κατά τα άλλα συμπαθεστάτη δημοσιογράφος. Κλείνω την τηλεόραση όσο πιο γρήγορα μπορώ (φτάνει με τις ειδήσεις και για σήμερα). Έλα, όμως, που κάτι με τρώει μέσα μου και θέλω να ενημερωθώ έστω για την εν λόγω απεργία.
"Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) κήρυξε 24ωρη απεργία για
την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου, μια ημέρα αφού πραγματοποιηθεί ο αγιασμός
στα σχολεία. Την ημέρα του αγιασμού οι δάσκαλοι θα προχωρήσουν σε δίωρο
συμβολικό αποκλεισμό των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης σε όλη την Ελλάδα.
Στη διαμαρτυρία τους, οι εκπρόσωποι των δασκάλων
προτάσσουν ως κυρίαρχο θέμα «την οικονομική εξαθλίωση και κυρίως των
νέων εκπαιδευτικών, οι οποίοι υποχρεώνονται να ζήσουν κάτω από τα όρια
στοιχειώδους διαβίωσης, με μισθούς πείνας των 570 ευρώ", διαβάζω στην ιστοσελίδα της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ".
Μάλιστα. Η είδηση καταχωρήθηκε στον σκληρό μου δίσκο. Ο πρωτοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός θα πρέπει να ζήσει με 570 ευρώ στην Κωλοπετινίτσα που θα τον διορίσουμε (και ευχαριστώ να λέει), ο νέος full time εργαζόμενος ορίστηκε να παίρνει 470 ευρώ και ο άνεργος 360 ευρώ. Την ίδια στιγμή που η ίδια συμπαθεστάτη κατά τα άλλα δημοσιογράφος στη ΝΕΤ πρόλαβε να με ενημερώσει -προτού την κλείσω την ρημάδα την TV- ότι ο Υπουργός Παιδείας σκέφτεται να ακυρώσει και τα δρομολόγια των παιδιών με αναπηρίες προς τα σχολεία τους.
"Κάνει αηδία ή εγώ αηδιάζω;" (από το "κάνει ζέστη ή εγώ ζεσταίνομαι;")
Αν έπρεπε να απεργήσουν οι δάσκαλοι με το "καλημέρα" σας; Δεν ξέρω. Ακόμα αμφιταλαντεύομαι. Πώς να ζήσει ο δάσκαλος στο "άγνωστο με βάρκα την ελπίδα" όταν έχει στη τσέπη του 570 ευρώ; Πώς να μπει στην τάξη και να διδάξει το παιδί μου, όταν την ίδια στιγμή πρέπει να σκεφτεί πώς θα του φτάσουν τα ευρώ για να βάλει βενζίνη και αύριο για να φθάσει στο σχολείο και την επόμενη μέρα; Γιατί καλή η πρόσθεση, αλλά αύριο θα χρειαστεί να μάθει και αφαίρεση το παιδί μου, κύριοι. Από την άλλη, πώς απεργείς μετά τον αγιασμό, καλέ μου δάσκαλε; Τί θα πω στο "πρωτάκι" μου που όλο το καλοκαίρι του πιπίλιζα το μυαλό με το ΚΑΛΟ σχολείο, που θα κάνει καινούριους φίλους και θα έχει έναν καλό δάσκαλο; Πώς να του εξηγήσω ότι αυτός ο καλός δάσκαλος δεν θα πάει μετά τον αγιασμό στο σχολείο γιατί...κάτι του έτυχε; Και τα παιδιά ρωτάνε, καλέ μου δάσκαλε. Τι θα του πω; Τι του έτυχε, μαμά; Τι να πει η δόλια η μάνα;
Δεν ξέρω. Δεν έχω παιδί και θα έπρεπε να μη με νοιάζει. Αλλά με νοιάζει. Με νοιάζει για το δάσκαλο και πιο πολύ με νοιάζει για το παιδί. Πόσο μάλλον για το παιδί με κάποιους είδους αναπηρία που ο εξυπνάκιας ο Υπουργός σκέφτεται να του κόψει τον τρόπο μεταφοράς του στο σχολείο.
Δεν αηδιάζω μόνη μου τελικά. Κάνει αηδία...
Με αγάπη, Βίλυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου