Απλά ΟΧΙ…

Όχι. Λέξη μαγική. Σχεδόν σε ερεθίζει. (Για να μην γενικεύω, όμως, σχεδόν ΜΕ ερεθίζει).

Συχνά συνοδεύεται από τύψεις ενώ σερβίρεται τις περισσότερες φορές με λίγη σάλτσα αμηχανίας και ανάγκη για απολογία.

Την κατάφαση δε νιώθεις ότι πρέπει να την τεκμηριώσεις. Λες «ναι» και τελείωσε το θέμα. Το πρόβλημα λύθηκε. Πάμε παρακάτω.

Την άρνηση από την άλλη, οφείλεις να την…εξηγήσεις. Γιατί «όχι»; Πώς «όχι»; (ειδικά αν αυτή η μαγική λεξούλα δεν είναι ανάμεσα στις επικρατέστερες του λεξιλογίου σου).

Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, πέρασαν ατελείωτες ώρες στο ντιβάνι του ψυχολόγου τους, προκειμένου να απενοχοποιήσουν αυτά τα τρία γράμματα. Ο-Χ-Ι! Μερικοί από αυτούς, πάλι, που ξαφνικά γνώρισαν το ΟΧΙ και γλυκάθηκαν, έχασαν την μπάλα και πέρασαν άλλες τόσες ώρες, προκειμένου να απεξαρτηθούν από την νέα τους…συνήθεια που έγινε λατρεία.

Γιατί το παν μέτρον άριστον δεν είναι στην ανθρώπινη φύση...σας αρέσει...δεν σας αρέσει...

Μια σοφή ρήση λέει ότι όσο σκύβεις, τόσο σε πηδάνε. (Όχι κυριολεκτικά ντε, μην το κάνετε κι εσείς αμέσως εικόνα.). Μια ακόμα πιο σοφή ρήση, λέει, ότι όλοι εξαντλούν τα περιθώρια που τους δίνεις (α ρε μαμά, καλά τα λες). Μια ακόμα ακόμα πιο σοφή λέει ότι την καριέρα σου και τις σχέσεις σου με τα «ΟΧΙ» τις χτίζεις και όχι με τα «ΝΑΙ».

Και όσο περισσότερο γράφω, τόσο περισσότερο αναγνωρίζω ότι τα λέω σε εσάς για να τα ακούω κι εγώ. Όταν είμαι συναισθηματικά φορτωμένη, ανασύρω από το πηγάδι του «εγωισμού» μου όλα τα γνωστά αποφθέγματα: «Καλύτερα να σε φοβούνται, παρά να σε λυπούνται», «Αφού δεν σέβεσαι, θα με φοβάσαι» και…και…και…

Μέχρι που έρχεται η κρίσιμη ώρα.  Σκοτάδι. Προβολέας στα χείλη μου. Από τα ηχεία ακούγεται η ΕΡΩΤΗΣΗ. Το χρονόμετρο στην κάτω δεξιά πλευρά της οθόνης μετράει αντίστροφα. Το ΟΧΙ κάνει τσουλήθρα στη γλώσσα μου, ξεκουράζεται γλυκά στα δόντια μου πριν την ηρωική του έξοδο καιιιιιιιιιιιιιι……………ΝΑΙ! Τόσο απλά…τόσο αβίαστα…τόσο καταφατικά!

Βλέπετε, μερικές φορές είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

Με αγάπη, Βίλυ